Sadler’s Wells - Peacock Theatre, Londyn
Listopad 2011
Lara Bianca Pilcher
Niektórzy lubią hip hop to oryginalne i bardzo zabawne arcydzieło teatru tańca, które jest zabawne, zabawne, zabawne! Ta innowacyjna produkcja przedstawia założycielkę firmy Kate Prince jako reżyserkę, ale także autorkę tekstów, współchoreografkę i współautorkę.
ZooNation przyciąga widzów do teatru, który jest zróżnicowany, od długoletnich miłośników tańca i dzieci, po nawet tych, którzy zwykle oglądają MTV przyciągane komercyjną muzyką i tańcem.
Na widowni było wiele dzieci. To tak orzeźwiające, że założycielka Kate Prince przygotowała program przyjazny rodzinie, który zachęci wiele dzieci do uprawiania sztuki. Stereotypy dotyczące przemocy i nadmiernej seksualizacji hip hopu zostają przełamane, a hip hop jest przedstawiany w sposób, który tworzy bezpieczne widowisko dla każdego, kto przyjdzie i zobaczy.
dziecko na Broadwayu
Historia przyciąga publiczność, nieustannie wprowadzając kolejne postacie taneczne i rozwijając innych. Piosenka na żywo i aktorstwo przenoszą zespół z zespołu wyłącznie tanecznego do rewii.
Numer „Invisible Me” był jak hip-hopowa wersja Chicago „Mr Cellophane”, ukazujący uciskany charakter. Pokazuje, jak taniec hip-hopowy można połączyć z muzyką, aby dalej rozwijać narrację taneczną i sprawić, by taniec stał się o wiele bardziej komunikatywnym językiem teatralnym.
Jestem wielkim fanem czystej komedii (wierząc, że potrzeba więcej umiejętności niż powrót do humoru toaletowego) i jest tak wiele chwil, aby wywołać uśmiech. Lalkowata twarz Natashy Gooden jest po prostu zachwycająca jako taneczna postać „Oprah Okeke”. Twarze tancerzy i umiejętności aktorskie przenoszą ich poza samych tancerzy do prawdziwych wykonawców.
Projekt oświetlenia autorstwa Johanny Town jest misternie zaprojektowany, a zestawy Ben Stones są dobrze zintegrowane. Zestawy są tak duże i przekształcalne, jak każdy topowy musical z West Endu. Tak często taniec jest wykonywany na raczej pustej i nijakiej scenie, ale nie w tym przedstawieniu, sety poruszają się i ciągle się zmieniają. Nigdy nie ma nudnej chwili.
taniec mody
Muzyka DJ Walde i Josha Cohena jest oryginalna i wzmacnia komunikację taneczną. Istnieje symbiotyczny związek między ruchem a muzyką, wierny fundamentom hip hopu w latach 70. XX wieku w Bronxie w Nowym Jorku.
Wielkie numery na końcu to bonus, a cała obsada, łącznie z wokalistami, ma krótkie solówki w stylu freestyle, przypominające o spontanicznym i rywalizacyjnym charakterze tańca ulicznego. Wielu wykonawców porusza się z wybuchową szybkością i ryzykownymi unoszącymi się w powietrzu unoszeniami i przewrotami. Przedstawienie jest po prostu orzeźwiające.
