Na początku tego roku - ku wielkiemu zdziwieniu miasta - John McFall, dyrektor artystyczny Atlanta Ballet, zapowiedział przejście na emeryturę pod koniec sezonu 2015-16. Było to zaskakujące, ponieważ McFall (który zbliża się do 70) nie wykazuje oznak spowolnienia. Znany ze swojego ekscentrycznego stylu i żywiołowej osobowości, McFall nadal spędza jak najwięcej czasu z tancerzami w towarzystwie i studentami w studiach wspaniałego Michael C. Carlos Dance Center Atlanta Ballet, obiektu, który istnieje w dużej mierze dzięki niemu. Został tylko miesiąc z ponad 20-letniej kariery w Atlanta Ballet, więc usiedliśmy, by porozmawiać o wszystkim, co tańczy, jego spuściźnie i życiu po Atlanta Ballet.
John McFall. Zdjęcie: Charlie McCullers.
sunetra sastry wiki
11 listopada 1994 r., Pierwszego dnia McFall jako dyrektora artystycznego Atlanta Ballet, przyszłość zespołu wydawała się niepewna. Po odzyskaniu długu w wysokości 1,6 miliona dolarów organizacji nadal brakowało stabilności finansowej i potrzebowała wstrząsu. McFall przyszedł z misją pojedynku: zwiększyć edukację artystyczną w połączeniu z i tak już silnym elementem wydajnościowym firmy.
„Musieliśmy stworzyć kształt i infrastrukturę dla organizacji, która miała tu być co najmniej przez kolejne pokolenie lub dwa” - mówi. Aby zapewnić świetlaną przyszłość, zwrócił się do przeszłości Atlanta Ballet, wiedział, że potrzebuje zaktualizowanej wersji Plik Orzechówka.
' Dziadek do orzechów to wstęp do tańca ”, wyjaśnia, a ludzie będą go oglądać niezależnie od tego, kto to robi i jak jest wykonywany. „Ale jeśli zrobisz Orzechówka to jest naprawdę teatralne i stworzone dla rodzinnej publiczności, zwłaszcza jeśli jest w dobrym tempie, kolorowe, interesujące i zabawne, naprawdę możesz coś zrobić ”.
Niemal natychmiast zaprosił zespół projektantów, aby pomogli mu zrealizować swoje nowe spojrzenie na klasyczny balet, wystawiony specjalnie dla słynnego Fabulous Fox Theatre w Atlancie. Rezultatem był oszałamiający sukces. McFall mówi, że firma „podwoiła nasze dochody za jednym zamachem”, zarabiając na tyle, by do jesieni 1995 roku otworzyć drzwi do w pełni rozbudowanego centrum edukacji tanecznej.
Atlanta Ballet's MCCDC Grand Opening 2010. Zdjęcie Jim Fitts.
Dziś Atlanta Ballet’s Center for Dance Education jest uznawana za jeden z najlepszych tego typu programów w kraju. Trzeba przyznać, że McFall zawsze przyjmował holistyczne, niekonkurencyjne podejście do szkolenia młodych tancerzy.
„Sztuka ma nas wzbogacać, informować, pomagać nam reagować na nasze uczucia i to, co dzieje się w każdym z nas” - mówi McFall. „A to ma duże znaczenie”. Niezależnie od tego, czy chcą tańczyć zawodowo, czy nie, uczniowie wychodzą z pewnością siebie, aby wyrazić swoje emocje i opinie. „Wiedzą, kim są”, dodaje, „a to poczucie afirmacji jest tak inspirujące”.
podręczniki tańca dla nauczycieli
Byli tancerze stają się zdeterminowanymi i odnoszącymi sukcesy liderami w innych dziedzinach. Dla dyrektora artystycznego i jego kadry utalentowanych nauczycieli ten wynik wydaje się ważniejszy i bardziej satysfakcjonujący niż wypychanie profesjonalnych tancerzy.
John McFall podczas próby „Piotruś Pana”. Zdjęcie: Kim Kenney.
Koncentracja na indywidualnej ekspresji, rzadko spotykana w typowym hierarchicznym zespole baletu klasycznego, wyróżniła Atlanta Ballet i sprawiła, że stał się miejscem docelowym dla profesjonalnych tancerzy poszukujących środowiska współpracy. „Żelazny program nauczania” z surową techniką i klasycyzmem „zwykle zamyka drzwi”, mówi McFall. Wyraźny dobry i zły sposób robienia rzeczy pozostawia tancerzom niewiele miejsca na odkrywanie i rozwijanie własnych artystycznych głosów. Jako dyrektor artystyczny nigdy nie przeprowadzał przesłuchań, preferując dłuższy, bardziej interaktywny proces, który dał tancerzom czas na podjęcie decyzji, czy dynamika firmy jest dla nich odpowiednia, a także sprawdzenie, czy są one odpowiednie dla firmy.
Tara Lee, jedna z pierwszych osób zatrudnionych w McFall, ma teraz 20 latthprzypisuje silne poczucie wspólnoty firmy przywództwu i wsparciu dyrektora artystycznego. „Zamiast próbować wywołać u ciebie coś, co chce zobaczyć, zmusza cię do znalezienia tego dla siebie” - mówi. „Wzywa artystów, aby byli samomotywowani i ciekawi”.
Tara Lee i Jonah Hooper w „THREE” Johna McFalla. Zdjęcie: Charlie McCullers, dzięki uprzejmości Atlanta Ballet.
„Dał mi kontrakt, którego sam bym sobie nie dał” - dodaje tancerz Heath Gill, który został zatrudniony jako pełnoprawny członek firmy w 2010 roku. W tamtym czasie Gill nie sądził, że jest gotowy, ale McFall coś zobaczył specjalny. Gill mówi: „Interesują go artyści jako ludzie, a nie tylko ciała”. Gill stał się jednym z wyróżniających się aktorów Atlanta Ballet, tańcząc główną rolę w światowej premierze Helen Pickett w 2015 roku. Camino Real.
Gerry Hubbarth
„Są tancerze, są naprawdę dobrzy tancerze, a także są artyści” - mówi McFall, który szukał artyzmu w bardziej nieuchwytnych - i rzadkich - cechach niż tylko zaciekła technika (chociaż wszyscy członkowie zespołu Atlanta Ballet posiadają tę drugą). „Szukam wrażliwości, kogoś, kto ma serce i jest poetą, kogoś, kto będzie kopał w sobie i ma poczucie odkrywania siebie”.
McFall porównał kroki baletowe do strun na skrzypcach: niezbędny środek do osiągnięcia technicznego, ale nie sam cel. Aby poszerzyć słownictwo dotyczące ruchu tancerzy, zatrudnił najlepszych choreografów z całego świata, w tym Ohada Naharina, znanego dyrektora artystycznego Tel-Aviv Batsheva Dance Company. Biegły w pokonywaniu często śliskiej granicy między satysfakcjonującą publicznością a wymagającymi tancerzami, McFall zrównoważył swoje programowanie zarówno z repertuarem klasycznym, jak i współczesnym. Nie jest jasne, czy jego następca, Gennadi Nedvigin z San Francisco Ballet, zrobi to samo.
John McFall. Zdjęcie: Paige McFall.
Nedvigin insynuował, że wprowadzi hierarchiczną strukturę i odejdzie od bardziej współczesnego repertuaru na rzecz klasyki. Ale McFall nie jest stopniowy. „Świat kręci się bardzo szybko”, mówi, „To nie powinno być to samo, co firma powinna zmienić”.
prawda piękno wolność miłość
Opis McFall przez Gilla jako „obszerny katalog informacji” był trafny. Nawet podczas naszej prawie trzygodzinnej rozmowy nie było jednej rzeczy, miejsca, pomysłu lub osoby, o której wspomniałem, o której by nie wiedział. „Żył dużo życia” - mówi Lee i chce, aby inni robili to samo. Dla niego wiek jest zbiorem doświadczeń i dlatego należy go celebrować, a nie ignorować ani unikać.
Kiedy Lee i Gill naciskają na opowieści, śmieją się i mówią, że wszystkie historie pochodzą od McFall. Gill opowiedział o tym, jak McFall przerwał zajęcia w firmie, aby opisać artykuł, który przeczytał o kotu, który został zamrożony kriogenicznie. Pod koniec długiej, zaskakującej i bardzo zabawnej opowieści McFall podsumował: „W każdym razie. Morał tej historii polega na tym, że nie zapomnij oddychać ”.
John McFall na próbie „TRZY” z Kiarą Felder i Heath Gillem. Zdjęcie: Charlie McCullers.
Od 18-letniej kariery tanecznej w San Francisco Ballet, przez zlecenia choreograficzne dla wielu czołowych światowych zespołów i tancerzy, w tym Michaiła Barysznikowa, po 20-letni staż w Atlanta Ballet, najstarszej w kraju grupie baletowej, McFall zasługuje na przerwę. Ale on go nie bierze. Chociaż Atlanta Ballet wkrótce go straci, miałem wrażenie, że McFall jest daleki od ukończenia nauczania, tworzenia i na pewno popierania tańca. Na razie planuje przeprowadzić się do Amsterdamu z żoną, która jest odnoszącym sukcesy fotografem i holistycznym uzdrowicielem, oraz dwiema młodymi córkami.
„Jestem starym facetem”, mówi, „i będę żył aż nie będę żył”.
Autor: Kathleen Wessel z Taniec informuje.
Zdjęcie (u góry): John McFall z tancerzami w Piotruś Pan Próba, 2007. Zdjęcie K. Kenney, dzięki uprzejmości Atlanta Ballet.
polecany dla Ciebie
