Palais Garnier. Zdjęcie: Elizabeth Ashley. Taniec w niezliczonych formach jest twórczym połączeniem, które artyści i performerzy starają się nawiązać z publicznością. Ale równie ważne, jak artyści i dzieło, jest miejsce / przestrzeń, w której te prace są tworzone i wykonywane.
Dance Informa rozpoczyna nową serię poświęconą szeregowi znaczących, kultowych i ekscentrycznych przestrzeni tanecznych na całym świecie oraz ich roli w tworzeniu, prezentowaniu, zachowywaniu i kształtowaniu żywej formy sztuki tańca.
Palais Garnier. Zdjęcie: Elizabeth Ashley.
Pierwszą z serii jest Opera Paryska, czyli Palais Garnier, mieszcząca się przy 8 rue Scribe 75009 w Paryżu we Francji.
Palais Garnier, jeden z najbardziej znanych na świecie i architektonicznie pięknych budynków na świecie, jest domem zarówno dla Opery Paryskiej, jak i równie szanowanego i słynnego Baletu Opery Paryskiej, w którym około 154 tancerzy nazywa tę przestrzeń taneczną swoim codziennym miejscem pracy, a także wielu innych różnorodnych twórców rezydujących.
Dzięki swojej historii i stylowi architektonicznemu, zarówno funkcjonalnemu, jak i ekstrawaganckiemu, ten wspaniały budynek jest jednym z najlepszych miejsc na świecie, w którym średnio 380 przedstawień rocznie ogląda około 800 000 ludzi.
żona Bena Robsona
W 1861 roku na zlecenie Napoleona III Karol Garnier zaprojektował i podjął się budowy Opery Garnier. Miała to być „nowa opera” zbudowana dla ludzi, dostępna dla wszystkich, choć z najtańszych miejsc nie zobaczysz wiele. W końcu został otwarty w 1875 roku, przerwany oblężeniem Paryża w latach 1870-71, kiedy został przekształcony w bardzo duży sklep!
Scena z „Relève” w Palais Garnier.
Zajmij swoje miejsce w teatrze, otoczonym przez ponad 2000 innych siedzeń z czerwonego aksamitu, w tym prywatnych belek lub pudeł wznoszących się nad tobą, a wszystko to w formacji podkowy. Metalowa struktura spajająca wszystko razem jest ukryta przez ogromne ilości marmuru, stiukowego aksamitu i złoceń, a zwieńczona ośmiotonowym brązowo-kryształowym żyrandolem z 340 lampkami.
A potem jest scena, na której sny i fantastyczne stworzenia oczarowują nas opowieściami o miłości i zdradzie, gdzie łabędzie uciekają, a kochankowie pogrążają się na śmierć lub ożywają, tańczyli na scenie o tak mitycznych proporcjach, że trudno to pojąć. jego ogrom.
Spróbuj wyobrazić sobie powierzchnię, na której zmieści się w pełnej skali Łuk Triumfalny, wraz z 450 wykonawcami! Na scenie spojrzysz na wysokość 60 metrów, szerokość 48,5 mi głębokość 27 m.
Wyjątkowa w Europie scena Palais Garnier jest zbudowana z dębowych podłóg ułożonych z sześcioprocentowym nachyleniem w kierunku widowni, co zapewnia iluzję większej głębi i lepszego oglądania dla publiczności.
Palais Garnier. Zdjęcie: Elizabeth Ashley.
Za sceną, rzadko widziane przez publiczność, znajduje się „Foyer de la danse”. W 19thwieku, tylko wybrani abonenci finansowi Opery Garnier zostali wpuszczeni do tego uprzywilejowanego Foyer i odgrywali ważną społeczną rolę miejsca spotkań, salonu i przestrzeni zalotów, które były inspiracją zarówno dla autora Honoré de Balzac, jak i impresjonisty Edgara Degasa.
W późniejszych czasach Foyer przyjęło bardziej praktyczną rolę codziennej przestrzeni prób dla corps de ballet, a także miejsca rozgrzewki i ćwiczeń dla tancerzy, wykorzystywanych przed i podczas występów.
Podczas większych produkcji lub wydarzeń specjalnych, takich jak coroczna procesja corp de ballet, Défilé, Foyer de la danse zostaje odsłonięte, całkowicie zakłócając nasze poczucie perspektywy, tworząc iluzję tancerzy przybywających z dalekiego horyzontu.
Ta ogromna instytucja jest sama w sobie muzeum, które zachowało ponad trzy wieki artefaktów operowych. Idąc po Wielkich Schodach, zobaczysz masywne posągi, skomplikowaną ikonografię i świecące pozłacane wykończenia. Powyżej i pod stopami znajdują się jaskrawe mozaiki. Nic dziwnego, że Grand Staircase to najlepsze miejsce na selfie.
taniec Olivera Steele
Palais Garnier. Zdjęcie: Elizabeth Ashley.
Siedząc w teatrze, spójrz w górę, na sufit namalowany przez Marca Chagalla w 1964 roku, nie zawsze doceniany przez patronów, z których niektórzy woleliby poprzedni sufit, który wciąż tam jest, ukryty i chroniony nad sufitem Chagalla.
Zarządzanie tą czcigodną instytucją wymaga dosłownie kilometrów korytarzy i wielu poziomów, aby pomieścić biura administracyjne, garderobę, a także studia prób o nazwach takich jak Petipa czy Nureyev. Bez wątpienia przyzwyczaiłeś się do tańca w przestrzeni, która została zbudowana w epoce Napoleona III!
Potem są legendy. „Upiór w operze”, oparty na książce Gastona Leroux, zawiera kultowe sceny widma i mitycznego jeziora pod Operą Paryską. Jest to oparte na rzeczywistości, ponieważ pod Palais Garnier naprawdę znajduje się zbiornik wodny, który był częścią pierwotnych planów, aby zarówno ustabilizować fundamenty budynku, jak i zapewnić rezerwę wody na wypadek pożaru.
Ale Palais Garnier to nie tylko muzeum prezentujące kultowe dzieła. To tętniąca życiem przestrzeń performatywna, która łączy klasyczne dzieła opery i baletu z dziełami współczesnymi. Obecny sezon baletowy, trwający do połowy listopada, obejmuje Klejnoty , balet „klejnot” Balanchine, a także dwa dzieła współczesne, w tym Święto wiosny Piny Bausch oraz nowe dzieło japońskiego choreografa Saburo Teshigawary.
Palais Garnier. Zdjęcie: Elizabeth Ashley.
Dla tancerzy, którzy mają aspiracje do tańca na tej mitycznej scenie, organizowany jest coroczny egzamin rekrutacyjny na tancerzy spoza Paryskiej Opery Baletowej. W 2017 roku odbyło się to 6 lipca i jest otwarte dla wszystkich kandydatów poniżej 26 roku życia.
Na przykład Hannah O'Neill, Nowozelandka i była studentka Australijskiej Szkoły Baletowej, została przyjęta do corps de ballet w wieku 20 lat i jest teraz solistką lub premierowym danseuse w Operze Paryskiej. Balet.
Elizabeth Ashley z Taniec informuje.
polecany dla Ciebie
