Al Hirschfeld Theatre, Nowy Jork.
Grudzień 2010.
Jessica Innes.
Magia została stworzona w murach majestatycznego teatru Al Hirschfeld, gdy młodzi i starzy zebrali się, by porwać się w czarującej bożonarodzeniowej opowieści o „Buddy”, człowieku wychowanym przez elfy na biegunie północnym. Odkrywając, że jest człowiekiem, „Buddy” wyrusza na poszukiwanie swojej prawdziwej rodziny w wielkim złym mieście, posypując Nowy Jork świąteczną radością.
więc francja wiki
Musical na Broadwayu był mocno oparty na przezabawnym filmie New Line Cinema z 2003 roku z Willem Ferrellem w roli głównej, pozostawiając obsadzie kilka wielkich, kręconych butów do wypełnienia. Elf na Broadwayu udało się ożywić bohaterów filmu, zanurzając widzów w magii. Słyszałem nawet, jak mały chłopiec piszczy z podekscytowania „Mam nadzieję, że elf nie wskoczy mi na kolana!”
Sebastian Arcelus oddał sprawiedliwość swojej postaci „Buddy”, a jego energia i entuzjazm były zaraźliwe, gdy skakał po scenie jak podekscytowany szczeniak. Jego zakres wokalny był niezwykle imponujący, a animacja, którą dodawał do każdej piosenki, sprawiła, że każdy słuchacz zakochał się w jego sympatycznym charakterze.
Należy wspomnieć Matthew Gumleya jako młodszego brata Buddy'ego, „Michaela”. Okazując dojrzałość zawodową daleko wykraczającą poza swoje lata, cudowne dziecko zachwyciło publiczność swoim przeszywającym głosem i emocjonalnymi zdolnościami aktorskimi. Talenty Gumleya zostały pięknie zaprezentowane w „I will Believe in You” i „There is a Santa Clause”, które zaśpiewał ze swoją sceniczną matką „Emily”, graną przez Beth Leavel. Obaj śpiewali razem poruszające duety w doskonałej harmonii.
Kompozytor Matthew Sklar uchwycił istotę kolęd poprzez muzyczne numery z optymistycznymi tempami i wesołymi, harmonijnymi harmoniami. Orkiestra nadawała nastrojowi brzęczące dzwonki, dzwonki, flet i instrumenty dęte blaszane. Wyróżnia się łagodnym bluesowym kawałkiem „Nobody dba o Mikołaja”, który wykonał męski zespół z niezwykłą siłą i stylem. Ciemniejszy ton tego utworu został zestawiony z słodko-słodkim podejściem serialu i pozwolił na wprowadzenie odrobiny dorosłego humoru. Subtelne insynuacje dały rodzicom i bardziej dojrzałym słuchaczom pretekst do prywatnego chichotu. W międzyczasie dzieci chichotały, gdy „Buddy” zabawiał je swoją melodramatyczną komedią slapstickową.
Bretania Howard wartość netto
Scenografia, autorstwa nominowanego do nagrody Tony Davida Rockwella, dowiodła jego geniuszu, tworząc dziecięcą krainę czarów z kreatywnymi zestawami wypełnionymi interaktywnymi rekwizytami i projekcjami. Dekoracje pozostawały tematycznie zgodne z bajkową narracją spektaklu, a wielkoformatowe wycinanki z tektury tworzyły dziecięcą niewinność. Wykorzystanie rekwizytów dodało wizualnie inspirującej choreografii, gdy zespół tańczył ze świecidełkami, krzesłami biurowymi, wirującymi boksami i nie tylko, udowadniając, że cały świat może być placem zabaw.
Reżyser i choreograf Casey Nicholaw rzucił wyzwanie swojej obsadzie, prezentując różnorodne numery taneczne, w tym jazz, stepowanie, a nawet łyżwiarstwo figurowe! Podczas gdy „Jovie” i „Buddy” cieszyli się magiczną pierwszą randką w Rockefeller Center, zespół wykonał „A Christmas Song”, jeżdżąc bez wysiłku po przenośnym lodowisku, które zostało włączone do zestawu. Taka pomysłowość pozwoliła publiczności uwierzyć, że wszystko jest możliwe, i powtórzyła mocne motywy muzyczne, takie jak nadzieja i magia.
Susan Stroman wartość netto
Nastrój był dobry, gdy publiczność klaskała do kalejdoskopowego finału, który szczycił się bardzo skomplikowaną pracą stepowania. W powietrzu unosiła się magia i spełniono kwintesencję życzeń bożonarodzeniowych… białe święta Bożego Narodzenia.
Elf to uroczy, żywy i podnoszący na duchu musical, który wprowadzi całą rodzinę w świąteczny nastrój. To trzeba zobaczyć w tym sezonie wakacyjnym.
Zdjęcia: Joan Marcus
