Stephanie Wolf.
Atlanta, ojczyzna Braves, popularne miejsce eksperymentalnych smakoszy, miejsce igrzysk olimpijskich w 1996 roku - to miasto znane z wielu rzeczy i tygiel różnorodności. W ciągu ostatnich kilku lat stał się również miejscem docelowym dla artystów zainteresowanych umieszczeniem Atlanty w czołówce krajowej sceny sztuki współczesnej.
Lauri Stallings przyjechał do Atlanty w 2006 roku jako rezydent choreograf dla Atlanta Ballet. Nie miała żadnych szczególnych oczekiwań co do tego stanowiska. Ale Atlanta zachwyciła ją swoim głębokim poczuciem wspólnoty i bogatą sztuką. Dlatego w 2009 roku, po trzech latach pracy w Atlanta Ballet, postanowiła uczynić Atlanta swoim domem i stworzyć własną przestrzeń choreograficzną w mieście.
Po czterech miesiącach przerwy między zleceniami Stallings zaczął spotykać się z lokalnymi artystami. Nie było żadnego innego zamiaru niż „wygenerowanie materiału, stworzenie synergii i dalsze laboratorium - język ruchu [który się rozwijał]” - mówi Stallings. Jednak ze współpracy wyłoniło się coś znaczącego, artystyczny byt, który stał się gloATL.
gloATL wykonuje „Act of Devotion”. Zdjęcie: Thom Baker
W darmowym publicznym występie 24 lipca 2009 w Woodruff Art Center w Midtown Atlanta, gloATL zadebiutował swoją wizją światu. Odpowiedź była przytłaczająca.
„Wywołało to pewien moment obrotowy w mieście… niektórzy byli oburzeni, a niektórzy całkowicie zafascynowani” - mówi Stallings. Wieczór „przeorientował wszystkie z góry przyjęte wyobrażenia o doświadczeniu tańca współczesnego” w Atlancie. Stallings dostrzegł szansę, by „dać publiczności rolę [w sztuce miasta] i odwagę do prowadzenia własnego dialogu, gdy sztuka się dzieje”.
śpiewała Danę Wilsona
„Są w naszym mieście ludzie, którzy nie wiedzą, jak to nazwać… czy to taniec? Czy to sztuka performance? Czy to doświadczenie? ” To jest zagadka tańca współczesnego. Więc być może jest to nieokreślone i wydaje się, że Stallings woli to. Cały czas się zmienia, a Stallings nieustannie poszukuje nowych przestrzeni i sposobów rzucania wyzwania swoim artystom, generując w ten sposób i motywując dialog na temat formy sztuki i jej wpływu na Atlantę.
To, co jest szczególnie wyjątkowe w gloATL, to jego dostępność i zdolność adaptacji do przestrzeni. Żadna ulica, budynek, muzeum ani historyczny punkt orientacyjny nie są zabronione. „GloATL to sposób na rozmowę i to, aby ludzie nie musieli nas szukać ani nie zastanawiali się, na jakie miejsce mnie stać” - mówi Stallings.
Opowiada o swoim procesie tworzenia tych często bezpłatnych, specyficznych dla miejsca prac, twierdząc, że „podniecają ją kości architektoniczne… lub mapowanie przestrzeni publicznej”. Na początku procesu twórczego Stallings spędza dużo czasu samotnie w przestrzeni, raczej jako pieszy niż choreograf. Jej ciało zareaguje na „układ szkieletowy” budynku lub przestrzeni. Po tych pierwszych wizytach kontynuuje badania, aby odkryć „architektoniczne pozostałości”, jak to nazywa.
gloATL wykonuje „Float” w słynnym Piedmont Park w Atlancie.
Po zakończeniu tych prac przygotowawczych Stallings przenosi swoich tancerzy na miejsce, obserwując ich instynktowne fizyczne reakcje na przestrzeń. „Po przetrawieniu tego wyrzucam wszystko i udaję się do studia, aby wygenerować dużo materiału” - mówi Stallings z następnego kroku.
W miarę jak ruch ewoluuje w studiu, Stallings stopniowo wraca w kosmos i ponownie obejmuje swoją magię i tajemnicę. „To tak, jakbym się z tym ożenił, rozwiódł i wrócił, by powiedzieć, że ten związek jest wspaniały”. Nazywa ten proces „dość wielowarstwowym” i mówi, że „przebiega bardzo powoli”. Ale wynikająca z tego praca inspiruje wszystkie pięć zmysłów ludzkiego ciała, przynosząc niezapomniane wrażenia taneczne.
Przez pierwsze trzy lata Stallings skupiał się na zdefiniowaniu tożsamości gloATL. Opisuje te początkowe lata jako „dość intensywny poziom pracy i wytrwałości, aby znaleźć tę niezaprzeczalną tożsamość”. Ostatecznie wizja gloATL rozwija się dzięki współpracy, zapewniając to, co Stalling nazywa „platformą zbiorową”. Jej tancerze reagują na ich instynkty, skłonność do „przebywania w studiu w ruchu, sekcjonowaniu i dzieleniu się”. Taniec jest im nieodłącznym elementem, czymś, co muszą robić. „Proszę ich, aby zrobili odważne rzeczy” - mówi z podziwem Stallings.
Teraz, gdy ta tożsamość została zabezpieczona w społeczności Atlanty, jest gotowa do angażowania większej liczby zewnętrznych choreografów, którzy będą dzielić się wizją.
Ponieważ wizja artystyczna firmy rośnie i rozszerza się, strona biznesowa firmy również musi się dostosować. Obecnie glo nie ma pełnoetatowych administratorów i przeznacza swoje środki finansowe na pięciu pełnoetatowych artystów tańczących w zespole. Jednak Stallings przypisuje znaczną część sukcesu firmy Richardowi Carvlinowi, który jest kierownikiem sceny w Atlanta Symphony i od samego początku pełnił funkcję dyrektora generalnego firmy Glo. Jest również wdzięczna swoim tancerzom, których zaangażowanie w ich sztukę zapewnia przyszłość gloATL.
Po trzech latach pełnej pasji pracy rozwijająca się firma ma wiele do zaoferowania. Obecnie Stallings przygotowuje pierwszą trasę koncertową firmy po południowo-wschodzie, która ma na celu ekspozycję obszarów wiejskich na sztukę współczesną. „Nadszedł czas, aby stworzyć mosty z artystami z innych społeczności” - mówi. Ma nadzieję, że nadal będzie nawiązywać kontakty i zapraszać więcej współczesnych artystów do Atlanty na platformę sztuki eksperymentalnej GloATL, Tanz Farm: A Dance Anthropology - festiwal tańca współczesnego, który przyciąga artystów i firmy z całego kraju do Goat Farm Arts Center w Atlancie na wspólny występ doświadczenie. W przeszłości występowali między innymi Sidra Bell Dance New York i Seattle’s zoe / juniper.
Po drodze Stallings ma nadzieję dodać jednego pełnoetatowego administratora i zwiększyć liczbę tancerzy z pięciu do siedmiu. Chciałaby również nadal rozwijać międzynarodową reputację gloATL. Przede wszystkim jednak podkreśla: „nie chcemy być więksi, po prostu chcemy być lepsi”.
Zdjęcie na górze: gloATL działa. Zdjęcie: Thom Baker.
polecany dla Ciebie
