Molly Hess. Zdjęcie dzięki uprzejmości Hessa. Kreatywność - to z pewnością naładowane słowo, które może mieć wiele znaczeń. Wiele sektorów współczesnego świata zaczęło rozumieć jej zasadniczą rolę w innowacjach i popychaniu misji naprzód - wykraczając tym samym poza sztukę. W samej sztuce siły negatywnej konkurencji i ograniczone zasoby mogą utrudniać otwartą kreatywność, która jest tak niezbędna, aby sztuka rozwijała się.
Taniec z pewnością nie jest odporny, jako forma sztuki, która jest prawdopodobnie najmniej rozumiana i wspierana przez szerszą współczesną kulturę. Taniec rośnie i rozwija się (lub się nie udaje) w społecznościach i kulturach w studiach tańca, kolektywach, przestrzeniach widowiskowych i tym podobnych.
Jak tworzymy i utrzymujemy kreatywne kultury? Dlaczego jest to ważne w pierwszej kolejności? Aby zbadać te pytania,Dance Informarozmawiał z Peterem DiMuro (dyrektorem wykonawczym The Dance Complex w Cambridge, MA i Resident Choreographer w Isabella Stewart Gardner Museum, Boston, MA), Molly Hess (dyrektor ds. programowania i edukacji w Green Street Studios, Cambridge, MA) i Julią Amaral (artysta nauczający w Centre Stage Dance Studio, Plymouth, MA).
Peter DiMuro.
Aby coś się rozwijało i prosperowało, warto mieć pełne zrozumienie tego, czym to jest. Więc co jest kreatywność? DiMuro wierzy, że należy to raczej oświetlać niż uczyć. Najbardziej interesuje go kreatywność w pokonywaniu ograniczeń. „Kiedy w życiu nie masz ograniczeń?” - pyta retorycznie.
ile lat ma willa fitzgerald
Hess postrzega kreatywność jako proces, który jest związany z „ciekawością i zabawą….”. Często zaczyna się od „co by było, gdyby”, a następnie biorąc myśl / pytanie / obraz, cokolwiek to jest, i znajdując sposób, aby zamanifestować to w czymś świat, za pośrednictwem dowolnego medium ”. Bardziej szczegółowo, jeśli chodzi o taniec, dla Amaral kreatywność to „umiejętność przyjmowania abstrakcyjnych / podświadomych myśli, pomysłów i uczuć i przekształcania ich w namacalne ruchy”.
DiMuro wierzy, że kultura twórcza jest otwarta na kreatywne rozwiązywanie problemów. Jako przykład przytacza to, co wydarzyło się w świecie tańca w 2008 roku - wiele firm upadło, co „zmusiło [świat tańca] do stworzenia nowych modeli”. Kreatywność polega również na dostosowaniu się do niuansów naszej narracji - co, komu i kiedy. „Powinniśmy patrzeć na całość jak na ekosystem” - twierdzi DiMuro.
W tym ekosystemie wspieramy i cenimy wkład różnych twórców, a nie tylko tych, których tradycyjnie stawiamy na piedestale - wyjaśnia. DiMuro odwołuje się do badań pokazujących, że wykorzystanie przydzielonych zasobów artystycznych do lokalnych organizacji i poszczególnych artystów może przyczynić się do dobrobytu szerszego ekosystemu sztuki. Cytuje Masowa Rada Kultury jako organizacja, która robi to dobrze.
Molly Hess. Zdjęcie dzięki uprzejmości Hessa.
Hess uważa, że ludzie „pojawiają się” tak często, jak to możliwe, „z otwartym umysłem i szczerą ciekawością”, sprzyjają rozwojowi kreatywnych kultur. Wyjaśnia, jak oglądając przedstawienia lub biorąc lekcje, chce, aby artyści „radzili sobie dobrze, a ja staram się zrozumieć, skąd pochodzą i próbują iść”. Dodaje, że „to nie znaczy, że muszę to lubić, ale będę mogła zobaczyć, co w nim działa”. Jest to zgodne ze stanowiskiem DiMuro dotyczącym tworzenia przestrzeni dla różnorodności twórców, kreacji i sposobów tworzenia.
Hess kontynuuje, jak podziwia i szanuje twórcze kultury, z którymi się zaangażowała, w których „nie spodziewano się, że mój postęp będzie linearny lub że moja praca artystyczna będzie wyglądać tak samo jak inni ludzie… [gdzie] cenią dyscyplinę i zabawę prawie jednakowo, i gdzie wszyscy jesteśmy po to, aby dawać to, co możemy dać i otrzymać wszelką wiedzę, jaką możemy. ”
Oleg Brianski
W tym przyjaznym duchu cytuje programy, które wspierają rozwój kultury kreatywnej, ponieważ „zapraszają każdego do pokazania pracy i zachęcają publiczność do oglądania jej z otwartym umysłem”. Są również „darmowe lub bardzo tanie, więc są też dobrym miejscem na poświęcenie godziny, zaryzykowanie i zobaczenie czegoś, czego inaczej by nie zobaczyli” - mówi.
Amaral uważa, że „taniec przede wszystkim dla siebie i z czystej miłości do niej ”przyczynia się do zdrowych, kreatywnych kultur tanecznych. Ciężka praca nad techniką, ale bez tego, że jest to „koniec wszystkiego”, jest częścią tego ducha robienia tego z miłości. Opisując studio, w którym dorastała, tańcząc, które według niej ma taką postawę, opowiada, jak „nauczono nas, że taniec [jest] o pasji i wyrażaniu siebie i może być używany jako ujście wszystkiego w życiu. Nasze procedury konkursowe można było łatwo umieścić w pokazach tańca koncertowego, ponieważ nigdy nie próbowaliśmy asymilować się z innymi studiami. Kreatywność i koncepcje zawsze były najważniejsze ”.
Biorąc to wszystko pod uwagę, co nie jest tak zdrowe dla kreatywnych kultur? Hess uważa, że bycie skrytym, odciętym od innych artystów i skupianie się na różnicach między wspólnymi płaszczyznami nie jest dobre dla kreatywnych kultur. DiMuro zaznacza Obecny klimat społeczno-polityczny w Ameryce jako dławiący dla kreatywności. Amaral uważa, że „zwątpienie w siebie i samoświadomość” ogromnie tłumią kreatywność.
Julia Amaral. Zdjęcie: Emily Santangelo.
„W momencie, gdy wątpisz w swoją pracę lub martwisz się, jak zostanie ona odebrana, kreatywność schodzi na drugi plan, [ponieważ] instynktownie zaczniesz choreografować bezpieczne rzeczy, o których wiesz, że ludzie już akceptują” - zapewnia, dodając, że możesz „Nie wystaw się, jeśli wątpisz w swoją pracę”. Biorąc to pod uwagę, ucząc artystów, administratorów i inne osoby zajmujące ważne stanowiska w twórczych społecznościach, powinni robić wszystko, co w ich mocy, aby budować rosnące zaufanie artystów i zdrowe poczucie siebie, zamiast w jakikolwiek sposób rozbijać te rzeczy w nich.
Amaral wierzy, że to wszystko jest prawdą we wszystkich formach sztuki, nie tylko w tańcu. „Bez względu na rodzaj sztuki lub medium, dla mnie kreatywność polega tak naprawdę na silnym poczuciu siebie. Kiedy naprawdę nie obchodzi cię, co myślą inni, możesz być najbardziej autentycznym i kreatywnym sobą. I to wspaniałe uczucie! ” stwierdza.
strona projektu
Hess uważa jednak, że jest to nieco trudniejsze dla artystów tańca.Angażując się również w świat muzyki rockowej, może powiedzieć, że tancerze i choreografowie potrzebują przestrzeni na próby i występy, której inni artyści niekoniecznie potrzebują. Ponadto artyści tańca nie mogą tak po prostu występować w barze, jak muzycy rockowi. Ogólnie rzecz biorąc, artyści tańca mają nieco bardziej ograniczony zakres łatwych i opłacalnych kontekstów występów.
Nie można zaprzeczyć, że ekosystem tańca ma znaczące wyzwania. To przemyślane, pomysłowe, otwarte podejście - a także pielęgnowanie twórczego głosu poszczególnych aktorów w oddzielnych kulturach ekosystemu tańca - może utrzymać kreatywność w tych kulturach i całym ekosystemie, żywy i zdrowy. Dalej tańczymy!
Autor: Kathryn Boland z Taniec informuje.
