Lwice tańczą podczas północnoamerykańskiej trasy koncertowej „The Lion King”. © Disney. Zdjęcie: Deen van Meer. Fox Theatre, Atlanta, Georgia.
11 stycznia 2018 r.
Łatwo zrozumieć, dlaczego Disney's Król Lew jest zapowiadany jako „musical nr 1 na świecie”. W czwartek 11 stycznia,weszło z rykiem do Fox Theatre w Atlancie, grając przed publicznością, która wybuchła entuzjastycznym aplauzem cztery razy w samym tylko pierwszym utworze. Ten długoletni musical zdobył sześć nagród Tony Awards, w tym Best Musical, kiedy miał premierę ponad 20 lat temu, i nadal króluje na całym świecie, przewyższając dochody z jakiegokolwiek filmu, show na Broadwayu lub innego tytułu rozrywkowego w historii kasowej. Wielokrotnie nagradzane kostiumy i niezapomniana muzyka zachwyciły klientów 24 światowych produkcji, które miały miejsce w miastach na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.
Gerald Caesar jako Simba w północnoamerykańskiej trasie „The Lion King”. © Disney. Zdjęcie: Deen van Meer.
christopher francuski wzrost
Podczas czwartkowego występu nie sposób było zetrzeć uśmiechu z naszych pełnych entuzjazmu twarzy, nawet gdy techniczne snafu spowodowało chwilową przerwę w występie pod koniec wielkiego pierwszego kawałka „The Circle of Life”. Mark Campbell, jako zdradziecki, intrygujący lew Scar, podniósł kurtynę z powrotem, wygłaszając swój wers „Życie nie jest sprawiedliwe” w cudownie złowieszczy sposób.
Pochodząca z Atlanty Nia Holloway, która ponad 2000 razy zagrała dorosłą Nalę w koncertowej produkcji, dała niezapomniany występ przed wiwatującą publiczność z rodzinnego miasta. Niemal sześć stóp wzrostu aktorka i tancerka była ucieleśnieniem kobiecej siły i mocy, wzorem do naśladowania tak wzruszającym dzisiaj, jak wtedy, gdy Król Lew Premiera 20 lat temu. Lwice poprzez taniec i śpiew nadal trzymają dumę razem po śmierci Mufasy, kiedy Scar przejmuje władzę, doprowadzając Pride Rock do ruiny, podczas gdy on gorzko narzeka na swoich sługusów hieny (przezabawnie granych przez Martinę Sykes, Keith Bennett i Robbie Swift) na temat tego, jak złośliwy, że jest leczony.
Buyi Zama jako Rafiki w północnoamerykańskiej trasie „The Lion King”. © Disney. Zdjęcie: Joan Marcus.
Inni wybitni wykonawcy to Greg Jackson jako Zazu, Buyi Zama grający Rafiki, którego wokalne i komediowe talenty wnoszą do tej produkcji niesamowite życie, oraz Mark Campbell, którego gra Scara przyprawiała cię o dreszcze. Piosenka „Chow Down” wydaje się drażniąca i niespójna w porównaniu z innymi pięknymi muzykami i ulubionymi piosenkami, takimi jak „They Live in You” i „Hakuna Matata”, ale doskonale ilustruje, jak sam Scar nie pasuje do reszty duma. Tancerze występujący w tym numerze ukradli scenę swoimi energicznymi (i bardzo razem) skokami, zwrotami postawy i wysokimi rozciągnięciami.
Gerald Caesar i jego współpracownicy w północnoamerykańskiej trasie „The Lion King” © Disney. Zdjęcie: Deen van Meer.
Wiele już napisano o niezwykle szczegółowych i kreatywnych kostiumach, które bez wątpienia były oszałamiające, ale jako tancerza najbardziej interesowało mnie to, jak ich konstrukcja nie tylko umożliwiała, ale także rzucała wyzwanie aktorom i tancerzom, aby używali ruchu z ich głowy, ramion i tułowia, aby manipulować maskami i marionetkami w sposób, który nadał portretom taką głębię. Sposób, w jaki maski Skazy i Mufasy były w stanie unosić się i opadać na ich twarzach, dawał aktorom ogromną szansę na wykorzystanie ruchu na swoją korzyść w sposób, w jaki nie zrobiłby tego tradycyjny kostium. Nie jest łatwo antropomorfizować ukochane zwierzęce postacie w ludzki musical, ale Król Lew Sukces zawdzięczamy wykorzystaniu ruchu, tańca i genialnej choreografii muzycznej Gartha Fagana. Dodatkowo wykorzystanie tancerzy do portretowania łąk, krzewów i drzew jest hipnotyzujące i działa, ponieważ reszta scenografii jest czysta i uporządkowana, pozwalając tancerzom błyszczeć.
Wspaniale jest doświadczyć zjednoczonej radości Król Lew Historia wciąż dostarcza widzów. Trudno dziś znaleźć sytuacje, w których tysiące ludzi z bardzo różnych środowisk, kultury, rasy i pochodzenia mogą zebrać się na widowni i wspólnie uśmiechać się, wiwatować i tupać nogami w opowieść o dorastaniu, która niewątpliwie będzie kontynuowana. rezonują od pokoleń.
Emily C. Harrison z Taniec informuje.
polecany dla Ciebie
