Od zarania człowieka tańczyliśmy w społeczności. Wraz z ewolucją i zróżnicowaniem kultur zmieniał się ich taniec. W ten sposób na całym świecie pojawiły się wyjątkowe tańce kulturowe. Dzieła tańca współczesnego czasami honorują te odrębne tradycje. Innym razem koncentrują się na naszych podobieństwach - na nas wszystkich, bez względu na rasę czy pochodzenie etniczne, poruszamy się razem. Niektórym towarzyszom tańca współczesnego udaje się zrobić obie te rzeczy i to całkiem zręcznie. Jedną z takich firm jest Nowy Jork H.T. Chen i tancerze , pod Founder and Associate H.T. Chen i jego żona i zastępca dyrektora Dian Dong.
Dian Dong, H.T. Chen i uczniowie w Centrum Tańca Chen. Zdjęcie: Joe Boniello.
Dance Informa miała ostatnio przyjemność rozmawiać z Dongiem. Jak opisuje, kluczowe prace Chen opierają się na „azjatyckiej imigracji i pracy w Ameryce Południowej”. Obejmują one Przezroczyste zawiasy (1996), na podstawie stacji imigracyjnej Angel Island Ukryte głosy (1994), oparty na historii chińskich łamaczy strajków w zachodnim Massachusetts z 1870 roku Mott Street (1984) na podstawie nowojorskiego Chinatown Brzeg nadziei (1979), na podstawie wietnamskich ludzi na łodziach Bian Dan (2000), na podstawie akulturacji i luki pokoleniowej w rodzinach azjatyckich i ostatnio Na południe od Gold Mountain (2015), na podstawie Chińczyków, którzy osiedlili się w głęboko odseparowanych społecznościach południowych przed II wojną światową.
Zespół nie żyje w żadnej izolacji kulturowej, jednak tancerze w zespole są z różnych grup etnicznych. Dong może z całą pewnością i trafnie potwierdzić, że H.T. Chen and Dancers zawsze była bardzo międzynarodową grupą. 'W Na południe od Gold Mountain , [na przykład] widać bardzo zróżnicowaną obsadę wykonawców pod względem narodowości i wieku ”- opisuje. Firma prowadzi również szeroko zakrojoną działalność skierowaną do społeczności osób ze wszystkich grup etnicznych, w różnym wieku i o różnych uwarunkowaniach społeczno-ekonomicznych. Dong opowiada, jak „oprócz tras koncertowych i prezentacji koncertów H.T. Chen and Dancers co roku przedstawia obszerne programy edukacyjne. Firma organizuje coroczne poranki dla grup szkolnych, w których fragmenty prac repertuarowych są prezentowane w specjalnie przygotowanym programie poświęconym określonej tematyce ”.
H.T. Chen and Dancers w „Between Heaven and Earth”. Zdjęcie dzięki uprzejmości Chen Dance Center.
Na przykład w ostatnich przedstawieniach Na południe od Gold Mountain w Austin w Teksasie, firma „współpracowała z AARP, aby zapewnić zajęcia ruchowe dla seniorów, prowadzić ustne historie podczas lunchu i występować dla grupy…. [i] współpracowała z weteranami Legionu Amerykańskiego, uniwersytetami, chińskimi ośrodkami kultury, stowarzyszeniami rodzinnymi i miejscowych tancerzy ”- wspomina Dong. Najwyraźniej firma wykonuje wartościowe usługi w społecznościach tanecznych i poza nimi.
Poprzez tematy związane z tożsamością azjatycko-amerykańską, repertuar Chena porusza potężne uniwersalne tematy - poczucie miejsca i przynależności, migrację do i z miejsca, w którym nazywa się domem, asymilację do normy lub oddzielenie od niej. Mówią, że dobrzy pisarze piszą o tym, co wiedzą, ale mówią o sprawach daleko poza tym. Moim zdaniem dotyczy to choreografów. Tworząc narracje ruchowe i ruchowe, punktem wyjścia są nasze wyjątkowe tożsamości. To tylko logiczne, ponieważ to, co wiemy najpełniej i najwyraźniej. Ale dzięki temu znajdujemy podobieństwa, które mówią głośniej niż nasze różnice - w ruchu, nie mówiąc ani słowa.
Firma performerska jest tylko częścią trzyczęściowego systemu pod rządami Chen i Dong. Prowadzą także szkołę tańca i przestrzeń do występów. Według Donga, przestrzeń performatywna jest „alternatywną przestrzenią dla początkujących artystów tańca, którzy mogą zaprezentować swoje prace nowojorskiej publiczności i krytykom, a także zapewnia wsparcie dla współczesnych tancerzy”. Wyjaśnia, że mierzą sukces nie sprzedanymi biletami lub innymi zabezpieczonymi funduszami, ale „jakością interakcji” - w ten sposób, praktycznie mówiąc, powiązania społeczności azjatycko-amerykańskiej poprzez Chen Dance Center Theatre z wieloma tancerzami z Chinatown i ich współpracownicy artystyczni. Poza tym wynikające z tego interakcje mają duży potencjał, aby przynieść dumę i większy spokój całej lokalnej społeczności.
Uczniowie Szkoły przy Chen Dance Centre. Zdjęcie: Joe Boniello.
Jeśli chodzi o szkołę, Dong opisuje, jak ona, jej mąż i instruktorzy starają się stworzyć tam środowisko wolne od komercji, omijając drogie kostiumy i konkursy. W rzeczywistości bardzo wyraźnie zapewnia, że nigdy nie biorą udziału w konkursach. Zamiast tego uczniowie noszą proste i funkcjonalne kostiumy i występują dla korzyści wspólnego dorastania w ich sztuce. Takie podejście wydaje się opłacalne. Dong opisuje, jak „nasi uczniowie czerpią radość z głębokiej nauki i wielu z nich wraca po studiach lub jako młodzi rodzice, aby zarejestrować własne dzieci”. Za tym podejściem kryje się przekonanie, że, jak twierdzi Dong, „komercjalizacja ma duży wpływ na sztukę tańca, ale nie pozwalamy, aby nasz program szkoleniowy podążał w tym kierunku”.
Jest to zgodne z filozofią i wynikającą z niej pracą całej firmy Chen i Dong, we wszystkich jej trzech częściach. „Naszym wkładem jest pozostawienie społeczności czegoś na przyszłość, dla następnego pokolenia” - stwierdza Dong. „Chinatown w stanie Nowy Jork powinno mieć centrum kulturalne, w którym dzieci i rodziny mogą uczestniczyć w sztuce i cieszyć się nią. Artyści tańca nowojorskiego powinni mieć miejsce do tworzenia i prezentowania oryginalnych dzieł, a spuścizna Chińczyków w obu Amerykach powinna być prezentowana szerokiemu gronu odbiorców ”.
Chen, wraz z żoną i tancerzami, a także osobami zajmującymi się ich szkołą i występami, codziennie pracują nad tymi celami. Obejmują tradycję, a jednocześnie witają wszystkich, którzy chcą być częścią ich wizji. Tańczą, by zapamiętać, a jednocześnie tworzą od nowa. Niech dadzą nam wszystkim inspirujący i piękny przykład!
Kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej o i / lub wesprzeć H.T. Chen i tancerze.
Autor: Kathryn Boland z Taniec informuje.
Zdjęcie (u góry): H.T. Chen and Dancers w „Shift”. Zdjęcie: Carol Rosegg.
polecany dla Ciebie
