Elizabeth Dugas. Zdjęcie: Justin Patterson. Susan Stroman można uznać za dzisiejszą królową Broadwayu. Jej życiorys reżyserski i choreograficzny obejmuje takie programy jak Producenci , Pociski nad Broadwayem , Duża ryba , Młody Frankenstein , Oklahoma , i Książę Broadwayu . Stroman pracował także przy ukochanym filmie tanecznym, Środkowa scena , Mała tancerka w The Kennedy Center, musicalu filmowym Producenci oraz inscenizacja Wesołej wdowy w Met Opera. Gdy tylko branża spróbuje umieścić Stromana w pudełku (tj. Ona pracuje te rodzaj pokazów czy projektowania że styl tańca), zaskakuje nas nowym i genialnym przedsięwzięciem.
„Bestia w dżungli”. Zdjęcie: Carol Rosegg.
Ale czy to precyzyjny jazz showgirl, balet pas de deux czy zapierający dech w piersiach numer na scenie na Broadwayu, film fabularny lub warsztat w studio, zawsze możemy liczyć na to, że „przedstawienie Stro” będzie prawdziwe, zamierzone i piękne. Jej najnowszy projekt, Bestia w dżungli , to sztuka taneczna oparta na noweli z partyturą Johna Kandera. Podczas Bestia nie jest tak imponujący, jak niektóre inne produkcje Stromana, choreografia, intymność, metafora i szczerość tego utworu sprawiają, że Bestia być może jej najbardziej spektakularna praca.
Dance Informa była podekscytowana rozmową z Elizabeth Dugas, tancerką, która współpracowała ze Stromanem przy trzech produkcjach - pierwszej krajowej trasie koncertowej Pociski nad Broadwayem , Wesoła wdowa w najnowszym projekcie Met Opera i Stroman, Bestia w dżungli , w Vineyard Theatre. Dugas był z Bestia od ponad roku, od pierwszych warsztatów w studiu jesienią 2016 roku. W naszym wywiadzie opowiedziała trochę o tym, co sprawia, że ten program jest tak wyjątkowo czarujący i jednocześnie nawiedzający.
Kathy Leutner wiek
O czym jest historia Bestia w dżungli ? Skąd wziął się ten pomysł?
„Opowieść powstała na podstawie noweli Henry'ego Jamesa pod tym samym tytułem. Odbywa się we współczesnym Nowym Jorku i opowiada ostrzegawczą historię Johna Marchera, który z powodu „bestii”, która go nawiedza, przetańczył życie bez prawdziwego życia. Dzięki kilku retrospekcjom dowiadujemy się o jego trwającym związku z kobietą o imieniu May i utraconych szansach na miłość ”.
Czym właściwie jest sztuka taneczna? Jak myślisz, dlaczego to był najlepszy sposób na opowiedzenie tej historii?
„To świetne pytanie! „Przedstawienie taneczne” jest w istocie tym, na co wygląda - jest to gra z aktorami i wersami połączonymi z numerami tanecznymi i przejściami choreograficznymi. Jest też piękna ścieżka dźwiękowa napisana przez Johna Kandera. Nie ma śpiewu, dlatego nie jest klasyfikowany jako musical. Jako tancerz wiem, że jestem nieco stronniczy, ale zawsze czułem, że ruch i taniec to najsilniejsze sposoby wyrażania emocji i przekazywania wiadomości. Ta historia jest zarówno naprawdę niepokojąca (w tym sensie, że sprawia, że widzowie myślą o własnym życiu i doświadczeniach), ale także tak piękna, a dodanie tańca naprawdę uwydatnia książkę napisaną przez Davida Thompsona ”.
Pracujesz przy tej produkcji od jej pierwszych warsztatów ponad rok temu. Jak ewoluował program? Jak to jest być zaangażowanym w tę pracę od jej powstania?
„Bestia w dżungli”. Zdjęcie: Carol Rosegg.
„O rany, powinienem zacząć od stwierdzenia, że nigdy nie zapomnę chwili, kiedy otrzymałem e-mail od Susan Stroman z tematem„ Yo from Stro ”z prośbą o pracę nad tym projektem! Jest coś wyjątkowego w byciu częścią procesu twórczego i miałem szczęście pracować nad dwoma warsztatami tego przedstawienia, zanim znalazłem dom w Vineyard Theatre. Jak w każdym przedstawieniu, liczby i pomniejsze postacie zostały obcięte, dialog i choreografia się zmieniły, a nowi aktorzy dołączyli do nas… ale wszystkie te ewolucje stworzyły mocniejsze i ściślejsze opowiadanie historii. Niesamowicie inspirujące jest teraz usłyszeć reakcję publiczności na utwór po półtorarocznym odosobnieniu w studiu.
zielony jacqueline
Jaka jest twoja ulubiona scena lub sekwencja w serialu? Kobiety w zespole są w tak dużym stopniu i odgrywają tak wiele różnych ról… musi być ciężko się zdecydować!
Ups, to jest trudne! Moją ulubioną sceną jest ta, w której nie jestem - to ostatnia scena, w której na scenie występuje sam genialny Peter Friedman. Nie chcę niczego zdradzać, ponieważ naprawdę musisz to zobaczyć na własne oczy, ale jest to niezwykle potężne. Z tych, w których jestem (i masz rację, dużo biegamy!), Myślę, że to musi być londyński taniec na krzesłach w części II. Jest tak sprytny, a każda z kobiet w zespole ma nieśmiałą cechę, że uwielbiam występować z moim najlepszym brytyjskim akcentem!
To twój trzeci raz pracując z Susan Stroman. Co jest innego w tym czasie? Jakie cechy „Stro” są spójne bez względu na charakter projektu, nad którym pracujesz?
Podczas gdy pozostałe dwa koncerty, w których grałem, były dużymi produkcjami z dużymi setami, kostiumami i numerami muzycznymi, „The Beast in the Jungle” jest znacznie bardziej powściągliwą prezentacją mrocznej historii. Susan Stroman jest niesamowitą reżyserką i choreografką i czuję się bardzo szczęśliwa, że mam okazję pracować nad tym bardzo wyjątkowym i wyjątkowym projektem. „Stroizmy”, które zobaczycie we wszystkich trzech produkcjach, to jednak wysokie, długonogi kobiety, komedia „na zero” i mnóstwo rekwizytów!
Stephanie Santiago wartość netto
Mogą opisujesz choreografię w „Bestii?” Jak taniec ewoluuje wraz z rozwojem historii (w różnych okresach i miastach)? Jak wcielasz się w „bestię”?
Irina Dvorovenko w „Bestii w dżungli”. Zdjęcie: Carol Rosegg.
Lubię mówić, że choreografia w „Bestii” jest idealnym połączeniem czasów współczesnych / baletowych w college'u i tego, w którym zrobiłem większość swojej kariery - czyli jazzu w teatrze muzycznym. Każdy z największych numerów tanecznych w różnych miastach (Neapol, Londyn i Nowy Jork) jest inspirowany kulturą i epoką, a najsilniejszym tego przykładem jest taniec Pizzica, w którym kobiety z zespołu występują jako pierwsze, a następnie wariacja z May i Johnem. Jeśli chodzi o „bestię”, to najczęściej jest ona przedstawiana w lalkarstwie (nie jak lalki z „Avenue Q”… ale bardziej awangardowe i abstrakcyjne), a kobiety poruszają się przede wszystkim jako organiczna masa.
Jak to jest pracować z marionetkami ?! Czy musiałeś zostać przeszkolony, aby ich używać?
To jest zajebiste! Michael Curry, którego prace lalkarskie były prezentowane na Broadwayu i na igrzyskach olimpijskich, zaprojektował scenografię, kostiumy i lalki do produkcji, więc powiedzieć, że uczyliśmy się od najlepszych, to mało powiedziane! Uwielbiam uczyć się nowych rzeczy i dodawanie tego do mojej listy specjalnych umiejętności było szczególnie zabawne!
wartość netto Thomasa Markle
Jak to jest występować z ikonami tańca, Tonym Yazbeckiem i Iriną Dvorovenko?
To dość surrealistyczne. Doskonale pamiętam oglądanie „Every Little Step”, w którym Tony studiował w college'u. Znałem i uwielbiałem Irinę z jej kariery w ABT. Ponadto program telewizyjny STARZ „Flesh and Bone” był grzeszną przyjemnością dla mnie i moich przyjaciółek podczas trasy, więc musiałem uważać, aby nie wachlować dziewczyny zbyt mocno tego pierwszego dnia próby! Ale naprawdę, Tony i Irina są tak wspaniałymi artystami i ludźmi i wiele się od nich nauczyłem podczas tego procesu.
Co chciałbyś powiedzieć członkom publiczności, gdy zajmują miejsca przed koncertem?
Przygotuj się na emocjonującą kolejkę górską! Szczerze mówiąc, myślę, że najlepiej będzie, gdy nie powiem ludziom zbyt wiele przed występem, a oni naprawdę mogą po prostu cieszyć się tym utworem, nie mając z góry przyjętych wyobrażeń o tym, co to jest… więc zostawię to na tym!
Na bilety do Bestia w dżungli , która trwa do 24 czerwca, wizyta www.vineyardtheatre.org .
Mary Callahan z Taniec informuje.
polecany dla Ciebie
