Taniec Eisenhowera. Zdjęcie: David Bazemore. Co, per se, możemy powiedzieć o organizacji jest ? Nie ma fizycznej lokalizacji poza biurami i towarzyszącymi im przestrzeniami lub inną namacalną obecnością. Wiele osób sprzeciwiało się temu, gdy Mitt Romney stwierdził, że „korporacje to ludzie, przyjacielu”. Na pewno nie. Jednak organizacje mają w sobie siłę życiową - taką, która przepływa przez ludzi, którzy każdego dnia podtrzymują ich pracę, misję i wartości.
W zespole tanecznym głównym naczyniem tej siły życiowej jest Dyrektor Artystyczny.
Laurie Eisenhower.
Po 26 latach na tym stanowisku, od momentu powstania firmy, Laurie Eisenhower ustąpi ze stanowiska dyrektora artystycznego Taniec Eisenhowera , oparte naDetroit w stanie Michigan. Stephanie Pizzo, współreżyserka artystyczna, wkraczają w tę rolę. Pizzo jest również związany z firmą od początku jej istnienia - najpierw jako tancerz założycielski, a później jako zastępca dyrektora artystycznego, pełniąc po drodze wiele innych ról. Tutaj,Dance Informarozmawia zarówno z Eisenhowerem, jak i Pizzo o przejściu, dziedzictwie firmy, jej trajektorii i nie tylko.
Eisenhower opisuje, jak firma „powstała z popiołów nieistniejącego zespołu Harbinger Dance Company” i nawiązała już dobre stosunki robocze. Teraz dzięki dwóm szkołom, zagranicznym wycieczkom i licznym innym inicjatywom w trakcie realizacji, firma „osiągnęła znacznie więcej, niż początkowo sądziłem, że może” - mówi Eisenhower.
W podobny sposób, Pizzo mówi, że to uderzające i cudowne widzieć, jak zespół zmienia się z grupy nieopłacanych tancerzy w jednego zatrudniającego najlepszych wykonawców, aby koncertować po całym kraju i za granicą. Ma po prostu pokazać: „zachowaj swoją pasję, wierz w to, co robisz, a wszystko się wydarzy” - zapewnia Pizzo.
pat d szczęśliwy wiek
Rzeczywiście, wiele działo się z firmą. Koncertował w każdym regionie kraju. Grupa występowała dla przepełnionych, wielkomiejskich oper, a także dla kameralnej publiczności w małych, wiejskich miejscowościach. Zapytany, jakie występy najbardziej ją wyróżniają, Eisenhower mówi, że oba typy są satysfakcjonujące na różne sposoby.
„Większe teatry często przyciągają bywalców koncertów, którzy znają idiom tańca” - wyjaśnia Eisenhower. „Jednak publiczność z małego miasteczka jest często bardziej wdzięczna, ponieważ nie ma tak wielu okazji, aby zobaczyć występy taneczne wysokiego kalibru”.
Przypomina sobie, jak prezenter w jednym z takich miast powiedział jej: „Ten występ pozostanie z [publicznością] do końca ich życia”, komentarz, który zapadł jej w pamięć szczególnie. Eisenhower przyznaje również, że z radością oferowała swoim tancerzom stabilną pracę i umożliwiała im podróżowanie, zwłaszcza za granicę.
Stephanie Pizzo. Zdjęcie: Rick Smith.
Ponadto opisuje trudność w utrzymaniu równowagi między byciem na bieżąco a pozostaniem wiernym własnej estetyce. „Jako artysta nie chcesz naśladować tego, co robią inni” - wyjaśnia. „Z drugiej strony nie chcesz wpaść w rutynę, którą chcesz dalej rozwijać”.
Eisenhower wie, że firma musi pozostać na bieżąco, aby mogła się rozwijać i nie stać się „dinozaurem”. Jednym ze sposobów osiągnięcia tej równowagi jest częste wprowadzanie gościnnych choreografów, a tym samym świeżych pomysłów i energii. W rezultacie tancerze musieli być coraz bardziej wszechstronni. Pizzo wyjaśnia, jak przy każdym utworze, czasem znacznie różniącym się od następnego, wykonawcy muszą „nieustannie zastanawiać się w sobie, aby znaleźć uczciwość wobec emocji każdego występu”.
Ogólnie rzecz biorąc, Eisenhower wysoko cenił proces tworzenia pracy. „Dlatego robię to, co robię”, mówi, aby przeżyć „te chwile w studio”. W przyszłości Eisenhower powróci, aby tworzyć prace w firmie jako gościnny choreograf. Będzie mieszkać bliżej rodziny w Arizonie i ma nadzieję znaleźć „nowe wyzwania” w wykorzystaniu swoich umiejętności w takich obszarach, jak usługi społeczne non-profit.
Zanurzona w tych nowych wyzwaniach Eisenhower twierdzi, że z przyjemnością obserwowałaby, jak firma porusza się po swojej obecnej trajektorii, a także rozszerza inicjatywy dotyczące zaangażowania społeczności. Przede wszystkim chce widzieć, jak Eisenhower Dance nadal się zmienia, zmienia i ewoluuje. „Nie chcę, żeby robili to, co ja” - mówi. „Mam nadzieję, że dałem jasno do zrozumienia Stephanie i firmie, że powinni odcisnąć własne piętno na tym, czym się stanie”.
Pizzo mówi, że jej ulubioną częścią procesu twórczego są próby. W związku z tym chce dodać programy, takie jak próby otwarte, jako imprezy okolicznościowe z winem i przystawkami, podczas których uczestnicy będą mogli przyjrzeć się procesowi twórczemu firmy od wewnątrz. W tym samym myśleniu chciałaby poszerzyć linie komunikacyjne między publicznością a artystą, na przykład „talkbacks” po programie.
Taniec Eisenhowera. Zdjęcie: David Bazemore.
W ramach dalszej interakcji publiczność-artysta będzie zachęcać do pracy w konkretnym miejscu, na przykład z udziałem przechodniów, oraz innych form uczestnictwa publiczności. Stara się również zwiększyć liczbę międzynarodowych koncertów. „To pogłębia tancerzy jako artystów”, twierdzi Pizzo.
„Każdego roku podnosimy poprzeczkę”, dodaje i wydaje się, że ta trajektoria wzrostu będzie kontynuowana. Wydaje się również jasne, że dla Pizzo sednem tego sukcesu jest pasja i poświęcenie tancerzy. Twierdzi, że jej celem jako tancerza jest „pomóc tancerzom wydobyć coś w sobie. Właśnie w tym czuję się odnoszący największe sukcesy… i najbardziej natchniony ”.
Niezależnie od tego, czy chodzi o wypełniony dom w dużym mieście, czy też dla 50 osób w miasteczku w wiejskim stanie Tennessee, ta firma ma etos, aby naprawdę pokazać swoje serce, duszę i czystość. Unosi ich w górę przez 26 lat i wszystko wskazuje na to, że popchnie ich przez wiele więcej.
Autor: Kathryn Boland z Taniec informuje.
sarah butler wartość netto
polecany dla Ciebie
