Polecane Artykuły | Kwiecień 2024

„Byłem kompletnym bałaganem i byłem bardzo dobry w przewracaniu się. Nie wiem, co się stało, ale miałem talent do przewracania się ”. I tak rozpoczęła się trwająca ponad 30 lat i wciąż silna kariera artystyczna.

Po części Paul Lightfoot może mieć wrodzoną dzikość, wraz z tym, co znany choreograf Jiří Kylián uznał za charakterystyczny „angielski humor”, aby podziękować za jego ekspansywną współpracę z Nederlands Dans Theatre (NDT). Lightfoot miał zaledwie 18 lat, kiedy ówczesny zespół odwiódł go od Królewskiej Szkoły Baletowej i tego, co stawało się tradycyjną trajektorią w świecie tańca. Klasycznie wyszkolony i marzący o przyszłym debiucie jako Albrecht lub Apollo, nastolatek nie miał żadnych planów dotyczących NDT, kiedy po raz pierwszy zwrócił uwagę Kyliána. I jeszcze…

Paul Lightfoot i „Stop Motion” Sola Leóna. Zdjęcie: Rahi Rezvani.

„Zawsze miałem ten cichy głos z tyłu głowy, który mówił:„ Będziesz mieć kompleks Hilariona. Nie jesteś tym - nie tym, kim myślisz, że chciałbyś być, gdybyś był w klasycznym towarzystwie. „Miałem w sobie kreatywność” - opowiada Lightfoot, który niedawno udzielił wywiadu Dance Informa. „Kreatywność była duża i myślę, że Jiří wyczuł, że coś tam było. To długa historia, ale wylądowałem w NDT i w chwili, gdy przeszedłem przez te drzwi, wiedziałem, że tego właśnie chcę i że muszę to zrobić ”.

Po kilku latach w drugiej firmie, NDT2, Lightfoot znalazł się w głównej trupie, a wkrótce potem stanął po drugiej stronie swoich rówieśników - wraz ze swoim wiecznym współpracownikiem i przyszłym byłym partnerem romantycznym, Solem Léonem - jako 21-latek. -letni tancerz. Po tym, jak został choreografem domu NDT w drugiej połowie lat 90., w okresie, w którym narodziła się również jego córka (razem z Léonem), wiedział, że jest to właściwy moment, aby pokłonić się mu jako tancerz. I pięć lat temu, gdy pojawiło się zaproszenie do objęcia stery firmy jako dyrektor artystyczny trzeci raz wiedział, że to był jego sygnał, by się zgodzić. W ten sposób następował prawie każdy nowy krok w jego życiu zawodowym: jak w scenariuszu, ale tak organicznie.

„Wszystkie przemiany - lub, powinienem powiedzieć, transformacje - w moim życiu zachodziły całkiem naturalnie” - mówi Lightfoot. „Nie musiałem naciskać ani wymuszać żadnej decyzji ani rozwidlenia dróg. Zawsze było dla mnie jasne, od samego początku… Jestem bardzo scenicznym stworzeniem. Nie będę kłamać. Tęskniłem za [tańcem], kiedy się skończył. Ale choreografia jest zawsze, zawsze satysfakcjonująca. Świetnie się bawimy, dając coś tancerzom i publiczności. A będąc z Solem, nawet w trudnych czasach, kiedy nasz związek się rozpadł, praca była zawsze na miejscu ”.

Paul Lightfoot i „Stop Motion” Sola Leóna. Zdjęcie: Rahi Rezvani.

super klej blister

Jeśli chodzi o zostanie liderem jednej z najbardziej rozchwytywanych firm tanecznych na świecie, ta promocja była niemałym wyzwaniem. Pod względem stylistycznym Lightfoot nie jest, jak twierdzi, tego samego typu dyrektorem artystycznym, co Kylián, który jest znany z tego, że zmienił bieg firmy w ciągu pierwszych pięciu lat swojej prawie ćwierćwiecznej kadencji (1975-2004). Wyjątkowa relacja Lightfoota z Kyliánem, zarówno jako tancerzem / pracownikiem, jak i choreografem / współpracownikiem, zapewniła mu wszechstronną zapowiedź tego, jak to może być przewodniczenie organizacji podobnej do NDT. Do pewnego stopnia ta szeroka perspektywa uniemożliwiła mu podjęcie pracy, gdy pojawiła się po raz pierwszy w ofercie.

„Jiří był kapitanem statku i to w piękny, piękny sposób” - opisuje Lightfoot. „Był bardzo ludzką osobą, ale czasami był też nieosiągalny. Każdy chciał podążać za jego wskazówkami. Nie jestem taką osobą… Stoję na podłodze, dosłownie. Biegam po budynku, chodzę na różne spotkania i jeśli mogę, staram się chodzić na zajęcia. Jestem trochę zorganizowanym chaotycznym bałaganem. Jestem Panną, ale pozory nie są jasne. Jestem najbardziej nie-Panną osobą. Myślę, że kiedy życie jest zbyt sztywne, zbyt dobrze zorganizowane, to prawie jak kołysanka. Więc kiedy tylko sprawy się uspokajają, trochę nimi potrząsam ”.

Jego licencja na to - jako tancerza, choreografa i reżysera - zawsze była w pewnym stopniu uzależniona od prostej geografii. Lightfoot podkreśla, że gdyby NDT nie miał siedziby w kraju takim jak Holandia, nie miałoby szans na przetrwanie. Obecnie roczne stypendium firmy wynosi około sześciu milionów euro, co jest kwotą, która wywołałaby kołatanie serca zazdrosnych u wielu administratorów sztuki w Ameryce Północnej. Chociaż dążenie do skromnego poziomu finansowania prywatnego jest obowiązkiem każdej organizacji sponsorowanej przez państwo, bezpośrednie pozyskiwanie nie jest tak rutynowe w Hadze (siedzibie firmy), jak w Stanach Zjednoczonych. Biorąc pod uwagę niespokojną atmosferę polityczną i społeczną na całym świecie, Lightfoot uważa, że wsparcie rządu dla sztuki jest absolutną koniecznością, być może bardziej niż kiedykolwiek.

Paul Lightfoot i Sol León’s Safe as Houses. Zdjęcie: Rahi Rezvani.

„Niestety sztuka nie jest dochodowa pod względem finansowym. Ale jest bogaty społecznie. Gdyby ludzie zrozumieli to dobrze i uwzględnili to w równaniu, przekonaliby się, że warto zainwestować ”- mówi rzeczowo. „Kiedy masz świat w taki sposób, decyzje są podejmowane w taki sposób, dzięki Bogu, istnieje kultura. Zawsze myślę o Winstonie Churchillu i jego słynnym cytacie z II wojny światowej, kiedy [Anglii] kończyły się pieniądze. Powiedziano mu, że wszystkie fundusze na sztukę zostaną odebrane i przekazane wojsku, a on powiedział: „O co walczymy?” Myślę, że to świetnie. To był dobry człowiek. Kogoś, kto potrafiłby spojrzeć na społeczeństwo i jakie są potrzeby ludzi z perspektywy ”.

Pomijając nieoczekiwaną analizę aktualnych wydarzeń politycznych w połowie wywiadu (od Brexitu po wybory prezydenckie w USA w 2016 r., Omówiliśmy to wszystko), Lightfoot twierdzi, że nie czuje pociągu do formułowania ideologicznych oświadczeń poprzez swoją choreografię lub program firmy. Jeśli chodzi o repertuar, skupia się na procesie tworzenia, na tworzeniu idealnie wyważonego projektu ustawy oraz na pielęgnowaniu talentu artystycznego. Uważa, że pojawienie się istotnych kulturowo, nowoczesnych tematów w jego własnej pracy z Léonem jest raczej oczywistością niż intencją - nastawieniem, które nadaje utworowi podobnemu do tego duetu. Bezpieczne jak domy , którego premiera odbyła się kilka miesięcy po 11 września 2001 r., co było szczęśliwym trafem.

scena centrum filmowego

„Mój tata jest budowniczym, a budowanie jest taki żart: przychodzą niektórzy kowboje, wbijają klucze w ściany i mówią:„ Och, są bezpieczni jak domy ”. To znaczy, że są dobrzy, że nie spadną - wyjaśnia Lightfoot. „Ale wiemy, że rzeczy się psują, że środowiska się zmieniają. Tak naprawdę o to chodziło w tym utworze… Jest najbliżej duchowej pracy, jaką kiedykolwiek wykonaliśmy. Oczywiście, kiedy to wyszło, a świat naprawdę cierpiał, wszyscy poczuli, że muszą być związani [z 11 września]. To była prawda, ale absolutnie nieprawda ”.

Bezpieczne jak domy i inne dzieło Lightfoot-Léon, Zatrzymaj ruch (2014), to dwa z czterech, które NDT przywiezie do centrum Nowego Jorku w tym miesiącu. Lightfoot nie boi się powrócić do tego, co postrzega jako miejsce „wielkiego przewracania stron” w historii firmy. Pod koniec lat siedemdziesiątych Kylián - nie mający jeszcze 30 lat - odniósł wielki sukces, kiedy przywiózł swój Sinffonietta i Symfonia psalmów do teatru, wzmacniając w ten sposób międzynarodową reputację NDT i przygotowując grunt pod bezprecedensowy okres artystycznego dobrobytu.

NDT w „Oświadczeniu” Crystal Pite. Zdjęcie: Rahi Rezvani.

„To było dawno temu i naprawdę pięknie jest pomyśleć, że firma nadal działa na tych samych zasadach, co wtedy, a jedną z nich było po prostu to, że tancerze nie chcieli odgrywać ról, które już zostały wykonane”, - mówi Lightfoot. „Chcieli stworzyć pracę nad sobą. Naprawdę chcieli przemawiać własnym ciałem i różnymi choreograficznymi głosami. Myślę, że ta postać nadal jest w firmie ”.

Pozostałe dwa oryginalne „głosy” łączące głosy Lightfoot i Léon w programie City Center należą do Marco Goecke i Crystal Pite, którzy są częścią tego, co jest uważane za twórczy rdzeń NDT. Kiedy Pite’s Wyrok i Goecke Woke Up Blind Lightfoot, którego premiera odbyła się w Hadze na początku tego roku, był tak zdumiony, że podjął odważną decyzję o zmianie programu tras koncertowych na 2016 rok, aby uwzględnić nowe utwory - nie jest to proste zadanie, ale satysfakcjonujące, deklaruje.

Mówi o tych współpracownikach tak, jak o członkach rodziny, nie brakuje miłości i szacunku, ale także z żartobliwą szczerością. Pite, założyciel i dyrektor Kidd Pivot w Vancouver, mówi, „ma tego rodzaju dotyk Midasa. Jest wspaniałą osobą, prawdziwą pracownicą. I miły. Czujesz, że przed tobą stoi prawdziwy człowiek. A jednak jest skrupulatna, jest bezwzględna ”w studiu. Z drugiej strony, Goecke, choreograf rezydent w Stuttgart Ballet, jest „prawdziwym ekscentrykiem”, mówi Lightfoot z chichotem. „Wchodzi do pokoju, wyłącza wszystkie światła… Ma czarny płaszcz i ciemne okulary i mówi bardzo cicho. Następnie tworzy potworną cechę ruchu, która jest tak fascynująca. To znaczy, jest hipnotyczne ”.

NDT w „Woke Up Blind” Marco Goecke. Zdjęcie: Rahi Rezvani.

Lightfoot wyraża podobne, choć bardziej ojcowskie uczucie do swoich tancerzy - z grubsza 40 rozproszonych między dwiema firmami, które prowadzi - uważając ich za kręgosłup NDT i wychwalając ich niestrudzone poświęcenie. Czasami, jak przyznaje ponownie, tęskni za byciem na ich miejscu i niezrównanym osiągnięciem. Ale szybko stwierdza, że nie żałuje przebiegu swojej kariery.

„Myślę, że w tym sensie artyści powinni być przykładem” - mówi. „Tak, jestem gotów oddać życie tej formie sztuki. Niektóre z moich najlepszych lat upłynęły na tych rzeczach, które robię, na wyrażaniu siebie… Może nie ma Nieba, może nie ma piekła. Może karma nie jest prawdziwa. Może to jest to. Dlatego chciałbym dojść do końca i powiedzieć, że zrobiłem coś wartościowego. O to właśnie chodzi. To, że jest ciężko, nie oznacza, że nie bawię się dobrze. Ten okres, jakkolwiek długi, jest ogromnym darem. Czując, że z pomocą Sola i zespołu zrobiłem coś dobrego dla firmy… To naprawdę satysfakcjonujące ”.