Polecane Artykuły | Kwiecień 2024

Dr Lyle Micheli. Zdjęcie dzięki uprzejmości Boston Children's Hospital.

Trening tańca może wiązać się z dużymi obciążeniami dla organizmu, szczególnie na poziomie zawodowym, przed zawodowym i zawodowym. Tancerzom może być niezwykle trudno odpocząć od treningu i występów - kiedy koledzy z obsady i koledzy z drużyny mogą na nich polegać, kiedy ich serce i dusza są w pełni zaangażowane w taniec, a czasami nawet gdy zależy od tego ich utrzymanie.

W tych zbyt powszechnych przypadkach specjaliści medycyny tańca ciężko pracują, aby pomóc tancerzom jak najszybciej wrócić do studia i na scenę. W ten sposób odgrywają kluczową rolę w dziedzinie tańca, ale najczęściej nie cieszą się uznaniem i pochwałami, jakie otrzymują tancerze.

Boston Dance Alliance (BDA) chciał coś z tym zrobić i przyznał dr Lyle Micheli nagrodę Unsung Hero Award 2018. Dyrektor wykonawcza BDA Debra Cash i przewodnicząca Rady Dyrektorów BDA Alicia Downey stwierdziła na certyfikacie, że „dyscyplina naukowa, wnikliwa troska i wytrwałe współczucie dr Micheli sprawiły, że tancerze z Bostonu tańczyli”.

Dr Lyle Micheli. Zdjęcie dzięki uprzejmości Boston Children’s Hospital.

poproś załogę abdc

Współpracował z Boston Ballet, Walnut Hill School for the Arts, Boston Conservatory i wieloma indywidualnymi tancerzami. W kwietniu 2013 r. Założył Centrum Zapobiegania Kontuzjom Sportowym Micheli, pierwszy tego typu ośrodek w kraju.Dance Informarozmawiał z dr Micheli o jego pracy, w której leczył tancerzy bostońskich przez ponad 40 lat. Wyjaśnił, że znaczna część ich pracy dotyczy leczenia urazów i związanych z tym problemów. Jednak podejście do priorytetowego traktowania profilaktyki - tak, aby problematyczne i bolesne urazy nigdy nie występowały - ma rację w nazwie.

Dr Micheli rozpoczął współpracę z tancerzami Boston Ballet w 1975 roku. „Myślę, że docenili moje podejście funkcjonalne, pomagające tancerzom jak najszybciej odzyskać prędkość w bezpieczny sposób” - mówi. Współpraca ta była zbieżna z pierwszą konferencją medycyny tańca w Los Angeles w 1978 roku.

Mark Stuart tańczy

Dr Micheli mówi, że typowe urazy i miejsca bólu różnią się najczęściej wykonywanym stylem tańca, a także stopniem rozwoju tancerza. Ogólnie jednak kontuzje taneczne najczęściej występują w nogach, stopach / kostkach, biodrach i plecach.

Współcześni tancerze częściej borykają się z problemami z plecami, a tancerze baletowi częściej w dolnej części ciała, ujawnia. Ciasne opaski biodrowo-piszczelowe (IT) (na zewnętrznej linii nóg) są często problemem na przykład dla tancerzy baletowych. Oprócz funkcji i estetyki w technice, ciasne obszary mogą stanowić ryzyko urazu ze względu na sposób kompensacji ciała - proszenie innej części ciała o wykonanie czynności, do której nie jest przeznaczona, jeśli obszar do tego przeznaczony jest z jakiegoś powodu niemożliwy. aby to zrobić.

Młodzi tancerze trenujący w balecie częściej napotykają problemy w biodrach i kolanach z powodu wymuszonej frekwencji - z naśladowania rówieśników o bardziej naturalnej rotacji zewnętrznej i / lub braku świadomości własnej bezpiecznej, naturalnej frekwencji. Wydaje się to wyraźnie sygnalizować, jak ważne jest, aby młodzi tancerze znajdowali swoją frekwencję - aby nauczyciele poświęcali czas na pomaganie im w jej znalezieniu, podkreślając znaczenie utrzymania go i podkreślając, że frekwencja każdego jest inna, ponieważ wszyscy mamy różne szkielety.

Dr Micheli zapewnia również, że „największym problemem związanym z kontuzją jest ponowne zranienie”. To kolejny wyraźny sygnał, aby przyjąć konserwatywne podejście z powrotem do zdrowia po kontuzji zbyt szybko, tylko wyląduje tancerzy z powrotem w kontuzjowanym miejscu, w którym się znajdowali.

kip pardue żonaty

Dr Micheli opisuje stopniowe podejście, którego używa, aby zminimalizować ryzyko ponownego urazu, a jednocześnie sprowadzić tancerzy z powrotem do studia i na scenę tak szybko, jak to tylko możliwe. Wykonuje obrazowanie, takie jak rezonans magnetyczny, aby lepiej zrozumieć, co się dzieje z obszarem problemu. Potem przychodzi okres „względnego odpoczynku”, obejmujący pewnego rodzaju zaangażowanie ciała, które nie obciąża kontuzjowanego obszaru i (najczęściej) fizjoterapię.

W zależności od ciężkości urazu i innych wyjątkowych cech pacjenta, obserwacja trwa od dwóch do trzech tygodni. Kiedy znaki mówią, że jest to właściwe, rozpoczyna się stopniowa sekwencja powrotu do tańca - na przykład tancerka baletowa robi tylko barre, a następnie przez adagio, a następnie całą klasę. To wszystko jest częścią tego, co dr Micheli opisuje jako rosnącą świadomość, zarówno w medycynie tańca, jak i w ogólnych społecznościach tanecznych, „kontinuum dobrego samopoczucia, jako holistycznego podejścia, w medycynie tańca - w tym odżywiania, anatomii funkcjonalnej, zdrowia psychicznego, rozwoju nauka i nie tylko ”.

Opisuje dwa inne przykłady potwierdzające tę zmianę. Po pierwsze, kobieca triada sportowa (brak miesiączki lub utrata miesiączki, znaczna utrata masy ciała i utrata masy kostnej) nie jest tak powszechna jak kiedyś. Wynika to z faktu, że rośnie świadomość i skuteczne programy profilaktyczne. Coraz więcej tancerzy zdaje sobie również sprawę, że restrykcyjne diety i niebezpiecznie niska masa ciała sprawiają, że ciężko jest występować na szczytowym poziomie pomimo rygorów poważnego treningu tanecznego.

Po drugie, dr Micheli wspomina, jak kiedyś świat tańca uważał, że najważniejszym wyznacznikiem gotowości do pracy jest siła. Teraz rozumiemy, że zakres ruchu jest równie ważny, mówi. Wszystko sprowadza się do tego, co wydaje się być dla niego przewodnią prawdą - „im więcej wiesz o fizycznym zapotrzebowaniu na daną czynność, tym dokładniej możesz postawić diagnozę”.

Emily Riemer wiek

Wydaje się, że dr Micheli wnosi bogactwo wiedzy i całościowe, uważne podejście do każdego leczonego pacjenta. Boston Dance Alliance uhonorował go za to od ponad 40 lat. Społeczność taneczna miasta jest zawsze silniejsza, zdrowsza i bardzo wdzięczna.

Autor: Kathryn Boland z Taniec informuje.