Wywiady | Kwiecień 2024

Steven_McRae_Ballet

Dolce Fisher.

Utalentowany tancerz baletowy Steven McRae przejął scenę w Wielkiej Brytanii. Po opuszczeniu Australii w 2003 roku, aby trenować w Royal Ballet School, został przyjęty do zespołu w 2004 roku. W tym roku Steven otrzymał awans na pierwszego tancerza, po tym, jak tańczył z Royal Ballet tylko przez pięć lat.

Steven pochodzi z Sydney, gdzie ukończył pełnoetatowe szkolenie klasyczne w Alegria Dance Studios pod okiem Hilary Kaplan. Podczas swojej ostatniej letniej przerwy wrócił do Sydney, inspirując nas występem w McDonald’s Challenge i prowadząc kursy mistrzowskie. Steven spotkał się z Dance Informa podczas swojej wizyty, dzieląc się z nami swoją podróżą….

Gratulujemy awansu na stanowisko dyrektora!
Wydaje się, że to szybki awans na szczyt?
„Jeśli porównasz to z innymi tancerzami, może się to wydawać dość szybkie, ale zależy to od tancerzy, do których je porównasz. Wydaje mi się, że zajęło to dużo czasu. Było wiele różnych dróg. To nie była prosta droga do przodu. Musiałem wiele przejść, aby się tu dostać, ale jestem zadowolony z szybkości, z jaką się poruszała ”.

Opowiedz nam o wzlotach i upadkach, których doświadczyłeś na drodze na szczyt.
„Myślę, że jest to trudne, kiedy po raz pierwszy dołączasz do firmy, gdy jesteś z powrotem na dole. Kiedy jesteś w szkole, kończysz ją na szczycie. Myślisz: „Nigdzie się nie wybieram, a to nie idzie wystarczająco szybko”, ale wtedy pojawiają się okazje. Czasami zdarzało się, że niektórzy ludzie doznawali kontuzji, co pomogło mi w uzyskaniu ról, których zdobycie prawdopodobnie zajęłoby mi trochę więcej czasu. Naciskając na siebie każdego dnia w klasie i upewniając się, że jestem najlepszy, na jaki mogę być, pozwolił mi wskoczyć w role. Jeśli zostaniesz poproszony o dublowanie roli, zamiast wykonywać jedną, spróbuj nauczyć się dwóch lub trzech, mając oczy otwarte na możliwości. ”

„Również niestety miałem dużą kontuzję. Miałem kłopoty z lewym achillesem i przez 10 miesięcy byłem wyłączony. W tamtym czasie było to niskie, ale na szczęście wokół mnie byli ludzie, którzy bardzo mnie wspierali. Nie chciałbym być nimi, ponieważ byłem potworem przez 10 miesięcy! ”

„Oczywiście wyjście na scenę z tymi wspaniałymi rolami to ekstremalne chwile, a także występowanie w innych firmach i robienie małych gali z niesamowitymi baletnicami. Otrzymanie kilku nagród po drodze było fantastyczne. Bycie nominowanym do Laurence'a Nagroda Oliviera był jednym z moich wielkich zaszczytów. Jest to jedna z najbardziej prestiżowych nagród, a ja byłem bardzo młody, mając zaledwie 20 lat ”.

Opowiedz nam o kontuzji i rekonwalescencji.
„Dużo się uczysz. Cały twój wpływ na życie, karierę, twoje ciało, to wszystko się zmienia. Po 7 lub 8 miesiącach przerwy zdałem sobie sprawę, że to może być naprawdę dobra rzecz. Szkoda, że zajęło mi to tak dużo czasu. Odwróciłem na to cały widok. Powiedziałem sobie: „Zwolnij trochę, zachowaj tę pasję i chęć odniesienia sukcesu, ale musisz być trochę bardziej dojrzały”. Otworzyło mi to również oczy na przyszłe kariery. Obecnie studiuję jako główny tancerz ”.

Więc co się uczysz?
„Studiuję tytuł licencjata z wyróżnieniem w zakresie zarządzania biznesem i przywództwa. To nie jest kurs zarządzania sztuką, to ogólny dyplom biznesowy. Myślę, że uczymy się, trenujemy i występujemy przez tyle lat, że szkoda byłoby po prostu odejść, gdy schodzę ze sceny. Myślę, że jest tak wiele możliwych dróg, którymi może podążać ten świat tańca i różne ścieżki i ścieżki, które może on obrać. Gdybym mógł być tego częścią, byłoby to dla mnie naprawdę ekscytujące. Chciałbym zostać dyrektorem artystycznym, czy to w Australii, Londynie czy w Europie. Kurs pozwoli mi zostać dyrektorem artystycznym, który może zasiąść na posiedzeniu zarządu i dokładnie wiedzieć, co rzucają w nich wszyscy z każdego działu. Myślę, że myślenie o biznesie jest ważne. Posiadanie wiedzy na poziomie biznesowym pozwoliłoby mi na dokonywanie jaśniejszych wyborów artystycznych ”.

Opowiedz nam o wyzwaniu w roli tancerza i aktora.
' Najlepszym sposobem podsumowania tego jest zrobienie „Romeo”. Technicznie jest to bardzo trudne dla mężczyzny. To dla nich jeden z najtrudniejszych baletów. Niektórzy z czołowych tancerzy powiedzieli, że to najtrudniejsza rola. Samiec jest popychany. W wielu baletach mężczyzna będzie stać za dziewczyną i współpracować, co jest trudne, ale potem wychodzą i robią jedną lub dwie solówki i to wszystko. Jako „Romeo” jesteś stale na scenie. Jeśli masz skurcze, po prostu musisz iść dalej, a kroki są trudne. Pas de deux też są trudne. Ale na dodatek jesteś postacią. Wayne McGregor's Chroma było również wyzwaniem. To był prawdziwy zaszczyt być w nim. Zdobył nagrody Olivera i każdą nagrodę, jaką możesz sobie wyobrazić. Myślę, że to naprawdę zmieniło stronę dla Royal Ballet i otworzyło wiele drzwi. Uwielbiam pracować nad nowymi choreografami. Cieszymy się, że w Royal Ballet mamy do czynienia z tak szerokim wachlarzem choreografów ”.

„Uwielbiam mieć elementy techniczne. Uwielbiam chodzić na scenę i jest szansa, że coś nie zadziała. Nudzę się, jeśli idę dalej i wiem wszystko. Konieczność przedstawiania postaci jest ekscytująca. Wchodzisz na scenę, gdy kurtyna podnosi się i stajesz się kimś innym, uciekasz od życia. Jesteś czymś co najmniej przez trzy godziny, a potem nadal możesz iść do domu, być sobą i położyć stopy na kanapie ”.

Jak znajdujesz przełączanie się między różnymi choreografami i stylami?
„To może być trudne. Na przykład możemy występować jezioro łabędzie i zrobię pilates, a potem zajęcia (rano). Wtedy możemy trochę zrobić Giselle próba, może trochę Chroma (co jest ekstremalne), wtedy mogę zacząć uczyć się nowego baletu i zabijać się. Potem mamy ostatnią jezioro łabędzie próbę, a potem trzeba założyć białe rajstopy i zagrać w całości na balecie klasycznym. To może być naprawdę wymagające dla twojego ciała, ale jest wyzwaniem. Myślę, że jako tancerze może to być wyczerpujące, ale kochamy to. Wszyscy byśmy się nudzili, gdyby tak nie było. Po prostu uczy się, jak sobie radzić. Kiedy jesteś młody, strzelasz ze wszystkich pistoletów, ale jest tylko tak długo, abyś mógł przeżyć tę nerwową energię ”.

Prowadzisz kursy mistrzowskie w Australii. Jak lubisz uczyć?
' Od pierwszego dnia jestem błogosławiony wspaniałymi nauczycielami. Moja pierwsza nauczycielka, Naticha Celio, była po prostu niesamowita i jest to powód, dla którego prawdopodobnie nadal tańczę. Po prostu mnie zainspirowała i wydała na świat tę osobę, która chyba wtedy nie istniała. Posiadanie tak wspaniałych nauczycieli i widzenie, do czego są zdolni, sprawiło, że chciałem wrócić do domu i zrobić to samo. Nie mógłbym teraz tego robić na pełny etat, ale myślę, że byłby chciwy z mojej strony na drugim końcu świata, pracując z jednymi z najlepszych tancerzy i u boku najbardziej niesamowitych choreografów i reżyserów, aby nie wracać do domu i próbować zdać na podstawie tych informacji. To jest główny powód, dla którego to robię. Któregoś dnia powiedziałem dzieciom: „Jeśli mogę rzucić na ciebie setki pomysłów, a ty odejdziesz z jednym nowym pomysłem na krok, to będzie to sukces”.

Czy podobał Ci się powrót do etapu McDonald’s Challenge jako profesjonalista?
' To było naprawdę fajnie. Kiedy wszedłem na ten etap, biorąc udział w finałach stypendiów McDonald's przez te dwa lata, myślałem, że na linii jest tak wiele. Myślę, że pomyślałem, że to może rozpocząć moją karierę. Te zawody są dla Ciebie niezbędne, ponieważ zdobywasz doświadczenie. Zwycięstwo w konkursie nie jest niezbędne! Zwycięstwo w jakimkolwiek konkursie nie jest niezbędne! Pierwszeństwo nie zawsze gwarantuje wszystko w życiu. To brzmi banalnie, ale liczy się udział w konkursie. Wchodzenie na scenę co kilka tygodni na zawodach, aby stawić czoła swoim lękom i spróbować czegoś nowego, uczy cię być konsekwentnym. Jeśli wejdę na scenę i zacznę bardzo dobrze, muszę utrzymać ten poziom przez całą drogę, a nie tylko wyskoczyć na koniec. Po prostu daje ci doświadczenia, a także daje ci ekspozycję. Więc kiedy wystąpiłem, aby walczyć o dwa stypendia, myślę, że cała niewiadoma była bardzo przytłaczająca, ale tym razem wiedziałem, że mogę wyjść i cieszyć się tym i zabawiać publiczność. Oczywiście jako profesjonalista zawsze chcesz robić to lepiej (zawsze tak jest), ale miło jest być na tym etapie kariery, na którym mogę naprawdę cieszyć się każdą minutą. Solo, które wykonałem, zostało opracowane przez Wayne'a McGregora, choreografa rezydenta w Royal Ballet. To bardzo ekscytujące, że jego prace są postrzegane jako część sezonu Baletu Australijskiego Zgoda w Sydney i Melbourne ”.

Steven wróci do Australii jeszcze w tym roku, aby po raz pierwszy wystąpić z Australian Ballet. Wystąpi jako Artysta gościnny, tańcząc w Śpiącej królewnie.

Zwycięskie solo Stevena McRae w Tap na Prix de Lausanne 2003.