Camille A. Brown & Dancers Beatrice Capote i Fana Fraser. Zdjęcie: Christopher Duggan. Camille A. Brown to wschodząca ikona świata tańca. Posługiwanie się gestem i teatralnością, połączenie różnych stylistycznych wpływów oraz wyjątkowy rodzaj wirtuozerii sprawia, że jej twórczość jest czymś, na co warto zwrócić uwagę. Jako czarna kobieta, która w swojej pracy odwołuje się również do afroamerykańskiego dziedzictwa kulturowego i kwestii społeczno-politycznych, jest przykładem rodzajów artystów, których ta dziedzina mogłaby pielęgnować i pokazywać więcej, mając większe wysiłki w zakresie reprezentacji i różnorodności.Brown odzyskuje kulturową narrację tożsamości afroamerykańskiej, odważną pracą, która łączy się zarówno z historiami przodków, jak i współczesną kulturą, aby uchwycić szereg głęboko osobistych doświadczeń.
Camille A. Brown. Zdjęcie: Whitney Browne.
Jest czterokrotną zdobywczynią nagrody Princess Grace, stypendystką Ford Foundation Art of Change, laureatką Jacob’s Pillow Dance Award, stypendystką Guggenheim Fellowship i stypendystką TED. Instytucje, które zleciły jej pracę, to amerykański teatr tańca Alvin Ailey, teatry na Broadwayu i inne znane instytucje. Jest założycielką i dyrektorem artystycznym Camille A. Brown and Dancers, dzięki której tworzy i prezentuje prace zgodne z „jej pasją jest zachęcanie czarnych ciał do opowiadania ich historii za pomocą ich własnego języka (języków) poprzez ruch i dialog”. Tutaj,Dance Informarozmawia z Brownem o jej narzędziach do tworzenia tańca, jej pracy, której celem jest wspieranie artystów i młodzieży w tańcu, gdzie świat tańca opiera się na różnorodności i integracji różnych tożsamości i nie tylko.
Wiele z twoich prac zawiera mocne komentarze do trudnych, drażliwych kwestii społeczno-politycznych, a jednocześnie przynosi wiele radości. Jakie miejsce widzisz z radości w ważkiej, znaczącej sztuce współczesnej i dyskursie społecznym?
„Radość, ból, smutek, miłość, nadzieja, wiara i wyczerpanie są częścią pracy. Bez radości brakuje nam pełnego obrazu ludzkości. Musimy mieć radość, aby iść naprzód ”.
ulica hubbarda 2
Gest i teatralność są również widoczne w twojej pracy. Co według Ciebie wnoszą te elementy do Twojej pracy? Dlaczego mogą być dla Ciebie szczególnie atrakcyjne i znaczące?
Camille A. Brown & Dancers w „Mr. TOL E. RAncE - # 4 ”. Zdjęcie: Christopher Duggan.
„Słownictwo gestów jest tak bogate i gęste. To część indywidualnego sposobu komunikowania się ludzi, jest wyjątkowa i zakorzeniona w historii. Wszyscy mamy informacje gestów, które żyją w naszych ciałach. Kiedy używam tego języka, ma to na celu komunikowanie dostępności tańca dla zwykłych ludzi. Słownictwo dotyczące gestów ma również tak duże znaczenie, że w niektórych przypadkach może być o wiele silniejsze niż „duży” ruch taneczny. Dab, pstryknięcie palcem, skinienie głową, dłoń na biodrze i obrócenie szyi to język kulturowy, a każdy z nich może mieć kilka znaczeń. Więc nie tylko mówię w innym języku, jest to również kodowany, wymiarowy język. Teatralność przenosi to wszystko na inny poziom, inną rzeczywistość. Umieszcza gesty w przestrzeni, która przenosi je poza przyziemność do artystycznego obiektywu ”.
Proszę, powiedz to samo, jeśli chodzi o różnorodność stylistyczną w twojej pracy, jak łączysz elementy z wielu różnych słowników ruchowych, aby stworzyć coś unikalnego dla siebie (również, cudownie, tak, że skodyfikowane słownictwo jest znacznie mniej widoczne i pozornie ważne niż produkt końcowy ruchu)?
podręczniki tańca dla nauczycieli
„Dziękuję bardzo za to, że to widzieliście! Riffuję na wszystko, od zgiełku, szybkiego kroku w Chicago i lindy hopu, po stepowanie, muzykę afrykańską, jazz i hip hop. Inspiruje mnie to wszystko. Zawsze upewniam się, że nie jest to zawłaszczenie tych form, ale riff. Nazywam swoją pracę jambalaya!
Dla mnie chodzi o słuchanie. Umieszczenie kroków następuje, gdy zostawiam siebie otwartą na proces organiczny. Na przykład język pierwszej sekcji dla BLACK GIRL: Zabawa językowa jest połączeniem tańca dżuba, afroamerykańskiego tańca społecznego, podwójnego holenderskiego, a także jest inspirowany stepowaniem. Chciałem stworzyć partyturę czarnoskórej dziewczyny za pomocą ciała ”.
KAŻDY SIĘ RUSZA wydaje się być znaczącym, potężnym programem w życiu wielu młodych ludzi i artystów. Jak powstał program? Co to dla Ciebie oznacza, biorąc pod uwagę wszystko inne, co robisz?
Camille A. Brown. Zdjęcie: Whitney Browne.
„Każdy ma różne formy władzy. Dzięki ruchowi odnalazłem swoją tożsamość. Zawsze miałem cichy głos, a odkąd drażniono mnie jako dziecko, publiczne przemawianie stało się lękiem. Taniec i ruch były dla mnie sposobem na obejście tego.Chcę, aby „wszyscy” i „wszyscy” wiedzieli, że ruch jest drogą do tegokomunikować się. To forma wyrażania siebie i szansa, abyśmy wykorzystali ciało do tworzenia własnych narracji ”.
wartość netto b2k
Wygląda na to, że dzisiejszy świat tańca - podobnie jak większy świat, w którym żyje - poczynił postęp w kwestiach rasowej sprawiedliwości i reprezentacji, ale ma daleko, daleko do zrobienia. Jakie są najistotniejsze punkty świadczące zarówno o odległości, którą przebyliśmy, jak i o tym, jak daleko nam jeszcze do przebycia?
„Sposób postrzegania kobiet nadal bardzo różni się od mężczyzn. Jeśli jesteś kobietą, która wie, czego chce i jest bezpośrednia, jasna i nie przepraszająca, jesteś (w niektórych przypadkach) postrzegana jako „trudna”. Mężczyzn zachęca się do wypowiadania się i brawa za ich zaufanie.
Nadal istnieje nierównowaga, jeśli chodzi o możliwości oferowane mężczyznom, które są trudniejsze dla kobiet. Pomysł, by pracować dwa razy ciężej niż czarna kobieta, jest wciąż żywy i obecny. Czasami jest to frustrujące - wiedzieć, że pole gry nie jest wyrównane - ale aby nadać temu pozytywny charakter, uważam, że moje doświadczenia sprawiają, że jestem mądrzejszy i silniejszy. Rosnę i to jest ważne ”.
Autor: Kathryn Boland z Taniec informuje.
polecany dla Ciebie
