Arvada Center w Kolorado
29 sierpnia 2013
Jane Elliot.
W oczekiwaniu na sezon 2013/2014 Colorado Ballet udał się do Arvada Center Outdoor Amphitheatre, aby dać lokalnym miłośnikom tańca przedsmak tego, co nadejdzie. W sierpniowy czwartkowy wieczór firma zaprezentowała się Wieczór pod gwiazdami , mieszany zestaw ikonicznych klasyków i współczesnego repertuaru.
Wieczór przyciągnął umiarkowanie liczebny tłum - choć tam, gdzie publiczność mogła być niekompletna, nadrabiał entuzjazm. Po usunięciu typowych, wyszukanych scenografii i kostiumów zespołu, orzeźwiający był widok tancerzy w intymnym otoczeniu i próba mniej formalnej prezentacji tańca. Nie był to jednak zespół w najlepszym wydaniu, z nieprzewidywalnością teatru na żywo odgrywającego główną rolę przez całą noc, ale tancerze udowodnili swój profesjonalizm i umiejętność kontynuowania pomimo rozpraszania uwagi.
Otworzył się klasyczną nutą. Na pierwszy rzut oka wszystko wydawało się gładkie dla Colorado Ballet, gdy Asuka Sasaki i Francisco Estevez wykonali „Peasant Pas de Deux” z I aktu Giselle —Sasaki pokazał długą, płynną linię, a Estevez miał w swoim tańcu surowość, która dobrze pasowała do tej roli. Stamtąd wieczór miał wzloty i upadki.
Amy Seiwert's Podróżować samotnie , w wykonaniu Adama Stilla, Christophera Ellisa i Chandry Kuykendall, miał kilka interesujących momentów choreograficznych, ale występ był zbyt poruszony. W Piazzolla, choreografia baletu Lorita Travaglia, ruchliwe kostiumy i choreografia inspirowana tangiem nadały nocy nowy klimat, ale baletowi brakowało spójności. Jednym z głównych punktów baletu było pas de deux pomiędzy Tracy Jones i Kevinem Hale, wyjątkowe miejsce przez cały wieczór - Jones jest kimś, na kogo trzeba mieć oko.
Edwarda Lianga Święto Bogów tańczony z techniczną pewnością przez Kuykendalla i Domenico Luciano, był choreograficznie najsilniejszym kawałkiem wieczoru. Sharon Wehner i Still również zademonstrowali wyjątkową technikę w wykonaniu Sandry Brown Podpalili deszcz , z muzyką Adele o tym samym nazwisku. Ten ostatni wydawał się próbą połączenia kultury głównego nurtu z klasyczną formą sztuki, ale cierpiał z powodu ruchu zbyt dosłownego dla tekstu muzyki.
Caitlin Valentine-Ellis i Viacheslav Buchkovsky zmierzyli się z wymagającym „Wedding Pas de Deux” z Don Kichot . Po drodze napotkali liczne bąbelki. Ale walczyli do samego końca, przez ostatnie 32ndfouette i skończyli silniej niż zaczęli.
Nerwy to nie jedyna zmienna występująca w teatrze na żywo. Tancerze muszą również negocjować jasne światła, publiczność na żywo, kostiumy, nowe partnerstwa i, w przypadku czwartkowej nocy, alarmy przeciwpożarowe. W przerwie włączył się alarm przeciwpożarowy, który nadal się włączał, co skłoniło straż pożarną Arvada do pojawienia się. 15-minutowa przerwa wydłużyła się do ponad dwudziestu pięciu minut, gdy próbowali poprawić sytuację. Dyrektor artystyczny Gil Boggs wygłosił ujmujące przemówienie, obiecując publiczności, że ich cierpliwość zostanie nagrodzona ostatnim utworem, Val Caniparoli’s W kawałkach, który miał swoją premierę w lutym 2013 roku.
Zdolność tancerzy do zmobilizowania się po takich przerwach, w tym usterkach dźwięku podczas baletu finałowego, była imponująca. Jednak dla tych, którzy widzieli premierę Caniparoli wiosną, dodatkowe emocje nie mogły zrekompensować W kawałkach' niedociągnięcia. Balet bez fabuły, który wykazywał zmienne temperamenty z mrocznego i rozmyślnego do nieśmiałego i figlarnego, tytuł pasował, ponieważ balet wydawał się być kilkoma elementami połączonymi ze sobą w całość. Został wykonany dobrze i wywołał podekscytowaną reakcję publiczności, ale oferował niewiele innowacji.
Nerwy, alarmy przeciwpożarowe i trudności techniczne, Boggs miał rację - nie da się przewidzieć wyniku teatru na żywo. Tancerze Colorado Ballet pokonali trudności, wykazując się wysokim profesjonalizmem i zaspokajając apetyt fanów baletu. Pod tym względem wieczór był udany.
Zdjęcie (u góry): Artyści Colorado Ballet. Zdjęcie: Terry Shapiro.
polecany dla Ciebie
