Helen Hayes Theatre, Nowy Jork, Nowy Jork
10 lipca 2012
estrada muzyczna
Belinda Adams.
Skała Wieków ostatnio cieszył się dużą popularnością dzięki premierowi filmu, więc zobaczenie wersji muzycznej na Broadwayu było prawdziwym przeżyciem.
Mały teatr był udekorowany jak impreza rockowa z lat 80-tych i sprawiał, że czułem się częścią przedstawienia od chwili, gdy szedłem przejściem do swojego siedzenia. Czułem narastające podekscytowanie publiczności jeszcze zanim zabrzmiał pierwszy akord, a gdy zapalono światła i zaczęła się muzyka, czułem się, jakbym był częścią sceny muzycznej w Los Angeles. Podczas pokazu podawano nawet drinki, aby zachęcić publiczność do zabawy w stylu lat 80-tych.
Każda z postaci dobrze zagrała na scenie swoją osobowość i była wiarygodna jako protestujący hipis lub niedoszła gwiazda rocka. Chociaż główni bohaterowie byli fantastyczni, to Genson Blimline jako „Lonny” naprawdę przykuł moją uwagę. Swoją dowcipną narracją i dziwactwem sprawiał przyjemność tłumowi. Faworytem chętnej publiczności był także Cody Scott Lancaster, który grał „Franza”, syna niemieckiego przedsiębiorcy przemysłowego Hertza. Jego wesoła, wesoła osobowość i niewinna prezentacja komicznych linerów wywołała u publiczności śmiech. Ogólnie rzecz biorąc, główni aktorzy byli dobrze wyćwiczeni iw 100% w swoich bohaterach. Ich głosy były bezbłędne, niezależnie od tego, czy uderzały najwyższe dźwięki, czy tworzyły harmonię.
Występ miał tylko kilka wad. Zespół, który składał się głównie z czterech dziewcząt, miał pewne problemy z utrzymaniem się razem w choreografii i wzornictwie i wydawał się nieco płaski w ogólnym wykonaniu. Ponadto miejsce, które wybrali (Helen Hayes Theatre) było raczej małe na przedstawienie. Było wiele razy, kiedy mogli zrobić z większą sceną, aby naprawdę pochwalić się inscenizacją. Biorąc to wszystko pod uwagę, była to świetna produkcja z taką przestrzenią, jaką mieli.
Skała Wieków to bardzo zabawny musical, który przez wiele lat będzie cieszył tłumy na Broadwayu. To musical dla dorosłych, który przenosi Cię z powrotem do wszystkich hitów lat 80., które pamiętamy, a nawet z którymi dorastaliśmy. Zdecydowanie wyszedłem z teatru śpiewając ” Nie przestawaj wierzyć, trzymaj się tego uczucia! ”
Zdjęcia: Paul Kolnik
polecany dla Ciebie
