Rodzina Giordano Dance Chicago 2016-2017. Zdjęcie dzięki uprzejmości Nan Giordano. 
Nan Giordano. Zdjęcie dzięki uprzejmości Giordano.
Jest klasyka - ta, która przynosi nostalgię i łatwy uśmiech. Jest też prąd - coś, co niektórzy mogą nazwać „współczesnymi”, a inni „modami”. Są też rzeczy, które potrafią pięknie poślubić ich oboje, aby klasyka była adekwatna do współczesności, zachowując jednocześnie ponadczasową esencję klasyki. Przywództwo Nan Giordano w Giordano Dance Chicago, odziedziczone po jej ojcu z jego rozkazu, zachowuje tę trudną, ale ważną równowagę. Dance Informa rozmawia z Giordano o dziedzictwie, przeszłości i teraźniejszości tańca jazzowego oraz o tym, jak jej firma zajmuje się tą tożsamością na scenie i poza nią.
Ojciec Giordano, Gus Giordano, był „ojcem założycielem” amerykańskiej sztuki tańca jazzowego, razem z takimi nazwiskami jak Matt Mattox, Luigi i Bob Fosse. Giordano wyjaśnia, w jaki sposób Giordano Dance Chicago „nie tylko kontynuuje [to dziedzictwo], ale także popycha je do przodu”. Zapytany o najważniejszą część spuścizny jej ojca, Giordano odpowiada: „Mój ojciec był pionierem. Chodzi o kontynuowanie tego wspaniałego idiomu jazzowego… właśnie tego by chciał ”.
Z pełną miłości energią jej głos opisuje, jak ona i jej zespół czują, jak jej ojciec „uśmiecha się do nas”, gdy kontynuują jego dziedzictwo w codziennej pracy, na przykład w jaki sposób doskonalili się w Nan Programy szkolenia nauczycieli Giordano Certification Program wcześniej tego dnia.
Giordano Dance Chicago „Shirt Off My Back”. Zdjęcie: Gorman Cook Photography.
firma kafig
Co dokładnie jest esencja jazzu Giordano, to, co kontynuują w ten sposób? „Technika Giordano promieniuje z miednicy” - wyjaśnia. Ale co ważniejsze, chodzi o radość i miłość do życia, które emanuje. „Niezależnie od tego, czy robimy Giordano, czy Liz Imperio, chodzi o duszę i radość” - dodaje Giordano. Opisuje swoje przekonanie, że ten rodzaj uduchowienia nie jest tak obecny w dzisiejszym tańcu. Odnosząc się do wielu tańców „współczesnych”, mówi: „Nie ma w tym duszy. Nie zrozumcie mnie źle, poziom techniczny jest bardzo podwyższony. Ale nie widzisz w nim tego samego życia ”.
Komentuje również poglądy, że „jazz jest martwy”, że w jakiś sposób stał się „współczesny”. „[Ten widok] irytuje mnie” - mówi. „”Współczesność oznacza po prostu to, co jest teraz! W naszej firmie jazz jest bardzo żywy ”. A teraz dla firmy, podobnie jak jej ojca, „jazz to nie jedna rzecz, ale wielowymiarowość”, stwierdza Giordano. Firma niestrudzenie pracuje, aby zapewnić, że siła życiowa klasycznego jazzu nie tylko żyje, ale także rośnie wraz ze światem, w którym żyje.
„Entropia” GDC. Tancerze Maeghan McHale i Joshua Blake Carter. Zdjęcie: Gorman Cook.
Giordano i jej zespół wiedzą, że dzieje się to poprzez edukację młodzieży. „Młodość to przyszłość naszego tańca” - mówi. „Kiedy im go przedstawiamy, odpowiadają:„ Co to jest? ”I chcą więcej!”
Wbrew poglądom, że młodzież staje się mniej skupiona i zmotywowana, Giordano zapewnia, że podoba im się dyscyplina i ugruntowanie techniki Giordano. Zasięg techniki Giordano wypełnia również lukę w technice jazzowej w edukacji tanecznej - twierdzi. „W dzisiejszych czasach jest wiele do nauczenia się baletu - Bournonville, Cecchetti i tak dalej - także dużo współczesnego, ale nie aż tak dużo jazzu” - zauważa Giordano. „A kiedy [młodzież] jest na to narażona, to im się podoba, oni tego chcą!”
Firma przekazuje te atuty młodzieży poprzez różne projekty w liceach, np. Takie, w których członkowie firmy pracują nad licealistami. „Nie ma w tym nic na temat zawodów czy medali, chodzi tylko o scenę, o występy” - opisuje Giordano. „Chodzi o pracę z profesjonalistami, którzy zbliżają się do swojego poziomu. To bardzo ekscytujące, że młodzi tancerze uwielbiają technikę, którą kochają pragnąć to. To część dziedzictwa, ta pozytywna energia. Czuję się bardzo zaszczycony, że mogę być tego częścią ”.
Giordano Dance Chicago „La Belleza De Cuba Dancers Rachael Berube, Meaghan McHale, Katie Rafferty. Zdjęcie: Gorman Cook.
A kiedy tancerze stają się częścią rodziny Giordano, zostają, wyjaśnia. Jako przykład opowiada historię jednej tancerki, która trenowała zarówno pod okiem niej, jak i jej ojca, a teraz jest w zespole artystycznym firmy. Wszystkie te różne osobowości twórcze, które łączy wspólna wizja i wspólny cel, są jak „żyły” „rodu” Giordano. To tak, jak twórcy tańca jazzowego stworzyli własne „żyły” w linii krwi większej formy tańca jazzowego, mówi Giordano. Ta linia krwi przepływa przez całą historię i kulturę Ameryki, niosąc ze sobą radość życia i duchową jedność.
Gus Giordano był „wizjonerem”, opisuje swoją córkę, swoją wizję pełną ruchu, która oferuje te życiodajne rzeczy. Giordano powtarza w kółko, że jej praca nie ma z nią nic wspólnego. „Nie obchodzi mnie, czy ktoś zna moje imię. Chcę, aby technika żyła w odległej przeszłości, kiedy odejdę. Chcę, żeby to było moje dziedzictwo ”.
Jeśli jest podobna do swojego ojca, to będzie.
Autor: Kathryn Boland z Taniec informuje.
