Vincas Greene był kierownikiem Wydziału Tańca na Uniwersytecie Brenau w Gainesville w stanie Georgia i pracował tam przez 21 lat. Studenci uwielbiali go i czule nazywali go „Mistrzem Greene”. Po opuszczeniu Brenau i przeprowadzce do Spokane w stanie Waszyngton, aby dalej rozwijać swoją formę sztuki, Greene przekazał swoim uczniom szczery list. Ten list, jego „ostatnia wiadomość”, był tak inspirujący, że chcieliśmy się nim podzielić z naszymi czytelnikami. Może mógłbyś przekazać swoim uczniom podobne przesłanie?
Moi drodzy tancerze,
Chciałbym przed tym dodać uwagę, że cię kocham. Wszyscy wiecie, że Terpsichore jest twardą kochanką i upoważniamy ją do tego, by patrzyła na nas orle, abyśmy mogli być stale przygotowani jako jej wysłannicy lub, jak nazywa nas Martha Graham, „sportowcami Boga”. W tym celu muszę cię wezwać do przyjęcia tych słów od nauczyciela / przyjaciela / starszego / kochanka, który chce, aby każdy z was był najlepszym artystą, tancerzem i osobą, jaką można osiągnąć.
Szkocki psycholog R.D. Laing napisał: „Życie jest chorobą przenoszoną drogą płciową, a śmiertelność wynosi 100 procent”.
To tak dobrze łączy się z naszym życiem tancerzy - taniec jest przekazywany z jednej osoby na drugą w wielowiekowym łańcuchu, w którym możemy spojrzeć wstecz, widząc naszych przodków, gdy walczyli, kochali się i uczyli się nawzajem, przekazując swoją wiedzę, odkrycia i pasje lata naszym najnowszym nauczycielom, każdemu z nas, a następnie naszym uczniom, aw moim przypadku moim wnukom tańca. Taniec jest fizyczną manifestacją pasji, a tancerze są naczyniami. Stajemy się tak pełni pasji, że wyskakuje jak taniec, miłość i sztuka. Nic dziwnego, że świat postrzega nas jako zmysłowych, ponieważ nasze życie jest fizyczną komunikacją. Nawet gdy nasze ciała zaczynają zwalniać, nasze umysły wciąż wściekają się z powodu młodości, gdy wyobrażamy sobie formowanie się nowych tańców i tego, jak nasze wymarzone ciała doświadczałyby każdego ruchu. Możesz to zobaczyć w oczach naszych starszych, gdy opisują nam poprzednie występy i nowe pomysły - a także możemy to zobaczyć, gdy ich ciała wciąż odgrywają, najlepiej jak potrafią, każdy opisywany niuans. Ale wiemy, że dla każdego z nas ostatecznie ciało i umysł osiągają doskonały spokój i koniec tańca, gdy wykonawca opuszcza scenę.
Vincas Greene uczy studentów tańca na Uniwersytecie Brenau. Zdjęcie dzięki uprzejmości Greene
Czas między odkrywaniem naszej pasji do tańca a ciszą powinien być pełen historii. Mamy do zaoferowania historię do opowiedzenia lub zatańczenia - aby pomóc tym, którzy są teraz z nami i tym, którzy usłyszą o nas później. Pamiętajcie, taniec jest najbardziej ulotną ze sztuk, więc to nasze historie zostawiamy za sobą, wychodząc ze sceny. Wzywam każdego z was do tworzenia historii, które mają znaczenie. Miej doświadczenia, które pomogą Ci przeżyć historie podekscytowania, wyzwania, niepokoju, bólu, odkupienia, miłości… historie, które są potężne!
Pamiętam, jak rozmawiałem z bardzo utalentowaną tancerką i kazałem jej wyjaśniać niektóre ze swoich doświadczeń z tournee, choreografami i innymi tancerzami. Po prostu uważała je za swoje własne doświadczenia. Kiedy powiedziałem jej, że powinna opowiedzieć te doświadczenia swoim uczniom jako historie, spojrzała na mnie zmieszana. Nie uważała swojego życia za opowieść, ale tylko za osobiste wydarzenie. Pomysł, że można dzielić się jej życiem, aby uczyć, motywować, ostrzegać, a nawet bawić, był dla niej szokiem. Jej życie jest naprawdę niesamowite i zaczęła dzielić się nim jako historie dla swoich uczniów, a historie zostaną teraz przekazane, aby to zilustrować taniec ma znaczenie . Pomysł, że moje życie i twoje historie mają zostać stworzone, podnieciły mnie.
Ten pomysł zmusza mnie do rozważenia strachu, żalu i ryzyka. Mark Twain powiedział: „Za dwadzieścia lat bardziej będziesz rozczarowany rzeczami, których nie zrobiłeś, niż tymi, których zrobiłeś. Więc zrzuć liny, wypłyń z bezpiecznej przystani, złap pasaty w żagle. Badać. Śnić. Odkryć.'
Siedząc tutaj i słuchając mnie, zgłoś się sam. Zwróć uwagę, jakie myśli się budzą. Zwróć uwagę, co myślisz powinien robić lub ścigać. Zwróć uwagę, co Twoim zdaniem byłoby najlepsze dla Ciebie, w przeciwieństwie do tego, co inni uważają za najlepsze dla Ciebie. Zwróć teraz uwagę na myśl na skraju twojego umysłu, która jest przerażająca. „Gdyby tylko” lub „co by było, gdyby” pomyślało, że od razu odejdziesz - to niepraktyczne, to niemożliwe, wszyscy pomyśleliby, że jestem szalony, moi rodzice / przyjaciel / kochanek byliby na mnie wściekli, to tylko na specjalne okazje ludzie - bez względu na wymówkę, aby anulować tę myśl. To jest myśl, z której powstają historie! Przyjmij tę myśl, rzuć sobie wyzwanie tej myśli, zmagaj się z nią (jak Jakub z Bogiem o jego błogosławieństwo) i znajdź swoją ścieżkę do swojej historii.
ts taniec
Będzie to również wymagało pracy i poświęcenia. Nie mówię, porzuć wszystko i idź nową drogą. Musisz odkrywać, wymyślać i planować swoją drogę. Bycie tutaj to wspaniały sposób na podążanie tą ścieżką. Ale kiedy jesteś tutaj i gdziekolwiek odkryjesz siebie w swojej historii, musisz ją w pełni ogarnąć. Nie daj się nastawić na tempomat, nie idź na łatwiznę, nie pomijaj kroków, które sprawią, że będziesz się uczyć i rozwijać - wszystko to prowadzi do nudnej historii, której nawet nie będziesz chciał opowiedzieć . Jako tancerz oznacza to, że nauczysz się rzemiosła i stworzysz swój statek. Wiotkie nogi to smuga, a nie linia. Do poruszania ciałem potrzebne są mięśnie, zrozumienie, aby wiedzieć, co chcesz osiągnąć, chęć dążenia do doskonałości - taniec musi mieć dla Ciebie znaczenie, ma znaczenie w głębi duszy! Pierwszy zawodnik w klasie musi mieć dla ciebie znaczenie. Jeśli tak się nie stanie, to tylko zmarnowany czas, energia… zmarnowane życie. Tancerz dba o każdy ruch, ponieważ poeta starannie i starannie umieszcza każde słowo w wersecie. Umieść swój taniec w środku swojej miłości. Dbaj o swój taniec, naucz się tańczyć, ucz się tańczyć, opowiadaj innym krótkie historie, które tworzysz o swoim tańcu, noś swój taniec ze sobą, nie zostawiaj go, aby został zabrany w rogu studia, kiedy tylko się zdarzy bądź tam.
Vincas Greene ze studentami tańca Uniwersytetu Brenau. Zdjęcie dzięki uprzejmości Greene.
Uważam, że taniec jest przerażający. Podchodzenie do każdego dnia jako dnia doskonalenia swojego rzemiosła, wzmacniania się, dawania sobie większej wiedzy i wyzwania, by być lepszym niż dzień wcześniej, jest ostatecznie przerażającym życiem. Nie ma nic łatwego w wyborze tańca - musisz nieustannie bronić swojego wyboru, stawiać sobie wyzwania fizyczne i psychiczne, słuchać ciągłej krytyki i wierzyć, że to, co robisz, ma znaczenie - ma znaczenie dla Ciebie, ma znaczenie dla sztuki, ma znaczenie dla naszego świata.
Bądź odważny w przekonaniu, że historia twojego życia ma znaczenie. Przyjęcie sztuki jako życia jest naprawdę ryzykowne, a wybór tańca wśród sztuk jest prawdopodobnie najbardziej ryzykowny. Podążanie ścieżką namiętnego tańca nie jest łatwe do zrozumienia dla naszego społeczeństwa. Ale nasze społeczeństwo kocha również słabszych, którzy ryzykują, by realizować nieuchwytne marzenie. Opowiadanie tej historii, swojej historii, o tym, jak jesteś na ścieżce, jest historią, która przyciąga do ciebie ludzi. Są oświetleni ogniem Twojej pasji i podekscytowani głębią Twojego poświęcenia.
Świat jest zaśmiecony ludźmi, którzy sami nie ryzykowali. Ich historie są nudne, mało inspirujące i przewidywalne. Pamiętam absolutny strach przed rozpoczęciem historii życia w tańcu. Pamiętam strach przed rozpoczęciem nowych rozdziałów w tej historii - kiedy przeprowadzałem się do Nowego Jorku i naprawdę chciałem zostać w domu. Przejście siedząc na odrzutowcu, upokorzony tym, co robię, a potem relaksując się w przygodzie, gdy koła oderwały się od ziemi i nie było już odwrotu. Jak wiecie, zaczynam nowy rozdział w historii mojego życia. Moje historie są trochę zużyte, ten rozdział musi się skończyć, boję się tego, co mnie czeka i po prostu chcę szybko wrócić do komfortu bycia twoim „Mistrzem Greene”, ale kolejny rozdział nowych historii z przygodą, tworzeniem, wyzwania, porażki i osiągnięcia są kuszące… także, jak mogę dać przykład, jeśli nie przykład? Nie mogę pozwolić, żebyś stracił we mnie wiarę. Tak więc moja pożegnalna rada dla wszystkich obecnych tutaj osób: „Wybierz ścieżkę, która jest dla ciebie najstraszniejsza. Tylko ryzykując pokonasz swoje lęki i nauczysz się czegoś nowego. Nie żałuj, że nie skorzystałeś z okazji. Pracuj tak, jak to ma znaczenie i nie akceptuj mniej od siebie. Robić Twój ekscytująca historia ”.
Z miłością,
Mistrzu Greene
Zdjęcie (u góry): Vincas Greene ze studentami tańca Uniwersytetu Brenau. Zdjęcie dzięki uprzejmości Greene.
polecany dla Ciebie
