Birrarung Marr, Melbourne
2 lipca
Rain Francis.
Circus Oz jest zwariowany, seksowny, przezabawny… i stara szkoła! Bez lśniącej lycry w zasięgu wzroku i pstrokatej ekipy ekscentrycznych postaci, ma surowy, grungy klimat wiktoriańskiego cyrku.
Starannie zaprojektowane tak, by wyglądały na przypadkowe i trochę spartaczone, nie ma nic surowego w pracy, która została włożona w ten program. Wykonawcy są światowej klasy, od niesamowitej żonglującej stopami Hazel Bock i genialnie nieudolnego maga Jeremy'ego Daviesa, po wspaniałą Rowana Heydon-White, balansującego nie z jednym, ale dwoma mężczyznami na ramionach.
Pokaz, prowadzony przez zmysłową liderkę pierścienia Sarah Ward, jest wzbogacony niezgrabną orkiestrą dętą przypominającą Fosse Kabaret . Podziały między akrobatą i muzykiem znikają, ponieważ wszyscy w programie grają przynajmniej część muzyki. Różnorodne instrumenty kontynuują zwariowany steampunkowy styl pokazu: nie znam technicznego terminu na malutki fortepian z piszczałkami organowymi zamontowanymi na trójkołowym rowerze, ale jest przerażająco fajny i chcę taki!
Na szczególną uwagę zasługuje oburzająco stylowy dyrektor muzyczny Carla Polke, który kilka razy skupia się na spotkaniu ze swoim eleganckim bogiem rocka. Alicja w Krainie Czarów Popatrz. Czapki wikingów, skórzane spodnie, szalone zarost - ten facet ma klasę.
Roller Disco było ulubionym miejscem wieczoru i kontynuowało slapstickowy, faux-amatorski motyw. Inne atrakcje to kangury skaczące na trampolinie, jedenaście osób na rowerze i „godzina mocy dla seniorów”.
Przez większość występu uśmiechałem się jak dziecko. To program bogaty w komedie i oszałamiające umiejętności. Bohaterowie są sympatyczni, a poza błyszczącym wykończeniem ma przyziemny, prawdziwie australijski posmak. Byłem zaskoczony, widząc tak wiele pustych miejsc, i zacząłem się zastanawiać, czy nie wybraliśmy Cirque du Soleil zamiast Circus Oz. Jeśli to brzmi jak ty, zrób sobie przysługę i idź na lokalny pokaz. Nie pożałujesz.
Udostępnij to:
CircusOz
