Denver Center for the Performing Arts
Teatr Buell,Denver, CO
Sobota, 8 czerwca 2013 r
Stephanie Wolf.
Denver Center for the Performing Arts tętniło życiem w sobotę, 8 czerwca, podczas tancerzy oryginalnego pokazu Louisa van Amstela Sala balowa z niespodzianką wszedł na scenę Buell Theatre. Był to wieczór pełen gwiazd, z grafiką wypełnioną tancerzami i piosenkarzami z pokazów Taniec z gwiazdami (ABC), Amerykański idol (FOX) i Więc myślisz że potrafisz tańczyć (LIS).
Przy tak silnej rzeszy fanów oczekiwania co do produkcji były wysokie - takie powinny być. Wypełniona oszałamiającą ilością frędzli, cyrkonii, makowych melodii i zawirowań bioder, była to z pewnością wspaniała noc olśnienia. Jednak na wielu poziomach Sala balowa z niespodzianką nie zdołał w pełni przynieść ciepła, jakiego można by się spodziewać po zespole tak doświadczonych profesjonalistów.
Przedstawienie zaczęło się mocno od dramatycznych wejść, muzyki i multimedialnych wizualizacji. Ale niestety nie rozwijał się dalej. Szereg tanecznych i muzycznych rutyn połączonych ze sobą bez konkretnego tematu, stwarzał ryzyko, że będzie przypominał recital.
DWTS profesjonaliści Anna Trebunskaya i Jonathan Roberts organizują wieczór. Ich kawałki były tandetne, ale urocze. Kilka numerów, które tańczyli, emanowało na sali balowej ich naturalną swobodą i elegancją.
Inny DWTS tancerzami pod ręką byli Chelsie Hightower i Tristan MacManus. Żaden z nich nie prezentował takiej samej opanowania jak Trebunskaya i Roberts - kilku słuchaczy otwarcie wyraziło swoje rozczarowanie.
Kilka chwil gwarantowało bilet na pociąg Hot Tamale Mary Murphy. SYTYCD alumni Legacy, Jonathan Platero i Randi Lynn Strong dali urzekający współczesny występ. W towarzystwie Amerykański idol Gina Gluckson, finalistka Giny Gluckson, wzruszająca interpretacja „Gravity” Sary Bareilles, w której trójka nieustraszenie katapultowała swoje ciała w całej przestrzeni, tworząc perfekcyjnie wykonane windy, zwroty akcji i zakręty. Przez cały czas utrzymywali czyste linie i pokazywali, że doskonalili swoje umiejętności od czasu spędzenia czasu w telewizji.
Dziedzictwo osiągnęło granice w jego współczesnej i balowej technice, ale ostatecznie to jego umiejętności breakdance uczyniły go jednym z wieczornych tanecznych dynamo. W solo do „Imagine” Johna Lennona - omówione przez Idol finalista Von Smith - Legacy wykonał piruet nie na nogach, ale na głowie, ramionach i tułowiu. Wyglądało to na łatwe.
Strong, Platero i Gluckson wrócili późnym wieczorem na „Walking in Memphis” Marca Cohna. Była to wizytówka bogatego głosu Glucksona, a także siły i chemii Strong'a i Platero jako partnerstwa, i pozostawiła publiczność kompletnie zdyszaną.
Zespołowi znawców sali balowej Van Amstela udało się wprowadzić to w niektórych swoich rozpalonych numerach inspirowanych latynoską w drugiej połowie koncertu. Publiczność została poddana przewrotom i spadkom, których normalnie nie widać DWTS .
Jednak jako całość wydawało się, że przedstawienie cierpiało na niedostateczne przećwiczenie. W wielu przypadkach tancerze zapominali o choreografii, spóźniali się na wskazówki, chybili chwytów i źle radzili sobie z awariami kostiumów. Niektórzy tancerze również zmagali się z przestrzenią proscenium, niezdarnie wpadając na skrzydła lub boczne wysięgniki.
A zatłoczony dom wieczoru był świadectwem tego ujawnienia w telewizji mogą przekładają się na przyciąganie tłumów do występów tanecznych na żywo, należy wziąć pod uwagę, jak 15 minut sławy telewizji wpływa na aspiracje tancerzy i całej branży. Wysokie ceny biletów i ceniona reputacja wiążą się z wysokimi oczekiwaniami. Niestety, Sala balowa z niespodzianką brakowało im ognia i pasji, jakich można by oczekiwać od artystów tak wysokiego kalibru.
Zdjęcia: tancerze występujący w Sala balowa z niespodzianką . Zdjęcia dostarczone przez Denver Center Atrakcje.
polecany dla Ciebie
