Teatr Lunt-Fontanne
205 West 46th Street, Nowy Jork
Listopad 2010
Jessica Innes
Cukierek albo psikus? Rodzina Addamsów to urzekający musical na Broadwayu i pobłażliwa uczta dla każdego, kto szuka rozgrzewającego doświadczenia, pełnego szaleństwa i chaosu. Ta histeryczna uczta dla zmysłów okazuje się czymś więcej niż tylko komiczną farsą, ponieważ eksploruje uniwersalne tematy miłości, rodziny, akceptacji i dorastania. Oparta na oryginalnych pracach amerykańskiego rysownika Charlesa Addamsa, historia rozwija się w środę, gdy Addams nowo odkrył miłość Lucasa i jak ich przeciwne rodziny zderzają się podczas wybuchowej kolacji.
W świetle reflektorów skupionych na środowym Addamsie, granym przez błyskotliwą i niesamowicie utalentowaną Krystę Rodriguez, mogliśmy być świadkami przeszywającego vibrato młodej gwiazdy, które zostało pięknie pokazane w numerze Pociągnął . Jednak to dynamiczny duet Gomez i Morticia Addams, grany przez zabawnego Nathana Lane'a i tlącą się Bebe Neuwirth, ukradł show. Dowodzili sceną z nonszalanckim stylem prawdziwych gwiazd Broadwayu. Komiks Lane był nienaganny, ponieważ jednym mrugnięciem ograniczył widownię do wybuchów śmiechu. Sącząc się seksapilem, Neuwirth był przedmiotem zazdrości każdej kobiety na widowni z jej smukłą postacią ubraną w sukienkę „krojoną w Wenezueli”.
tancerka uniwersytecka
Muzyka i teksty Andrew Lippy stworzyły zróżnicowaną kulturowo ścieżkę muzyczną z wpływami hiszpańskimi, operowymi, big-bandowymi, a nawet hawajskimi. To dodało trochę wglądu w dziedzictwo bohaterów i ukryte talenty… Kto by pomyślał, że wujek Fester potrafi grać na ukulele? Każdy numer muzyczny był idealnym akompaniamentem do malowniczej choreografii Serjio Trujillo, która rozpaliła wyobraźnię publiczności.
Tango miłości był istotnym momentem pasji między Gomezem i Morticią, ale ujawnił również techniczne możliwości firmy, której noga staccato była wykonywana z atakiem i wigorem. Księżyc i ja był olśniewającym pokazem świateł, iluzji i humoru, gdy wujek Fester zdawał się latać na księżyc, którym bawił się jak gwiazda koszykówki. Dzięki całkowicie zaciemnionemu zestawowi piękna prostota tego numeru pokazała, że sam błyskotliwość treści jest tym, co napędza sukces tego musicalu. Niemniej jednak reszta programu była prawdziwym mega muzycznym widowiskiem z ogromnymi zestawami zawierającymi skomplikowane szczegóły, aż po ramki do zdjęć i pajęczyny na kominku.
Czułem się jak członek rodziny, gdy bohaterowie nieustannie przełamywali „czwartą ścianę” i przemawiali bezpośrednio do publiczności. Akcja miała miejsce w Nowym Jorku i wydawała się być przygotowana na zamówienie dla publiczności na Broadwayu, a osobiste żarty jeszcze bardziej wzmocniły więź aktora z publicznością. Scenariusz pękał z intertekstualności, gdy pisarze Elice i Brickman czerpali z wielu odniesień, w tym The Sound of Music i dziecięcych rymowanek, które zostały chorobliwie okaleczone, aby stać się chwilami czystego blasku.
panna pszczoła wiek
Nastrój zintensyfikował się w Akcie Drugim dzięki szeregowi duetów, które ukazały wrażliwość nawet najsilniejszych postaci. Nathan Lane pokazał w balladzie wzruszającą czułość Szczęśliwy smutny który dotyczył ojcowskiej niechęci Gomeza, by pozwolić środy dorosnąć. Pisarze Elice i Bickman zwrócili uwagę na znaczenie słowa „rodzina” w tytule musicalu, który, jak twierdzili, był „punktem pochodzenia i zasadą przewodnią”.
Show nadal dostarczał ciosów za trafieniami, a finał był nokautem z triumfalnym numerem Idź w stronę ciemności . Rodzina Addamsów wniosła światło do ciemniejszej strony życia dzięki prawdziwie gwiezdnemu zestawowi muzycznych numerów i gwiazdorskiej obsadzie. Rozśmieszą cię, doprowadzą do płaczu i na pewno sprawią, że się zarumienisz. Rodzina Addamsów była strasznie zabawną nocą, której nie można było przegapić!
Po bilety i wizyta informacyjna www.theaddamsfamilymusical.com
Zdjęcia: Joan Marcus
