Łabędzie z Jeziora Łabędziego ABT. Zdjęcie: Rosalie O'Connor. John F. Kennedy Center for the Performing Arts w Waszyngtonie
25 stycznia 2017 r.
American Ballet Theatre (ABT) przyniósł swoją uznaną produkcję jezioro łabędzie do Opery w John F. Kennedy Center for the Performing Arts i byłem tam podekscytowany, będąc tam w dniu premiery, aby samemu być świadkiem tego wspaniałego spektaklu. Chociaż większość szumu wokół występu koncentrowała się wokół powtórki Odette-Odile Misty Copeland, w ciągu tygodnia główną rolę wcieliło się w sześciu różnych głównych tancerzy. Miałem przyjemność zobaczyć, jak Hee Seo ucieleśnia zarówno wrażliwość Odette, jak i ogień Odile. Choreografia dyrektora artystycznego Kevina McKenziego była zgodna z tradycją Mariusa Petipy i Lwa Iwanowa z dodatkiem kilku pięknie zrealizowanych oryginalnych scen, które nadały tej produkcji bardziej współczesny, niemal kinowy charakter.
Hee Seo w American Ballet Theatre w „Swan Lake” Kevina McKenziego. Zdjęcie Gene Schiavone.
Produkcja rozpoczęła się od oszałamiającego prologu, który bez wątpienia był jedną z najbardziej zapadających w pamięć scen z blisko trzygodzinnego programu. Wyjątkowy dla tej produkcji prolog szybko wciągnął widzów w świat tego dzieła - mroczne, magiczne miejsce, w którym złocone obietnice romansu kończą się tragicznie.
Gdy orkiestra ożywiła bogatą partyturę Czajkowskiego, widmowe światło świeciło za gigantyczną jedwabną zasłoną pomalowaną na sposób słynnego Moneta. Lilie wodne . Następnie elegancka postać Seo jako księżniczki Odette wyłoniła się z cienia, bez tchu poruszając się po scenie w cudownym szepcie sukni. Bez jej wiedzy obserwuje ją groteskowa postać von Rothbarta, muskularnej, skrzydlatej istoty z rogami, grana przez Patricka Ogle. Gdy Ogle wycofuje się w cienie, pojawia się Thomas Forster jako alter ego von Rothbarta, królewski książę w lśniącej purpurze, i przyciąga Odettę do siebie samą siłą swojego magnetycznego uroku. Za późno zdaje sobie sprawę, że jego uroki są pułapką, którą zostaje złapana, wciągnięta wijąca się i bezdźwięczna w cienie przez Forester. Niemal natychmiast Ogle wychodzi z cienia, przyciskając do piersi niespokojnego białego łabędzia iz diabelskim uśmiechem na twarzy, głaszcząc uwięzionego ptaka. Kiedy wyszedłem z teatru, ten obraz wciąż mnie prześladował - jego pozorna radość z brutalności, która uczyniła Odettę bezsilną.
Jedwabne lilie wodne zostały następnie szybko zmiecione, aby odsłonić radosną scenę pasterską przed wielką fasadą zamku księcia Zygfryda. Zalewany złotym światłem, parada arystokratów w pastelach, przypominająca francuskie makaroniki, zmieszana z bardzo dobrze ubranymi chłopami w serii świątecznych tańców na cześć urodzin księcia. Zwykle wydaje mi się, że ten pozornie niekończący się strumień tańców na cześć księcia jest trochę nudny, więc byłem zaskoczony, gdy byłem tak zafascynowany męską pracą zespołową w akcie I. Podczas gdy kobiecy zespół był dość jednolicie alabastrowy, mężczyźni byli niesamowicie różnorodni w wygląd, a jednocześnie niesamowicie jednolity w swojej technice. Za każdym razem, gdy wchodzili na środek sceny, ekscytujące było widzieć, jak poruszają się razem z taką klarownością i precyzją, nawet podczas wykonywania wybuchowych skoków i energicznych zwrotów.Cory Stearns był również bardzo elegancki i potężny jako rozbawiony i nieco melancholijny książę Zygfryd. Każda z jego krótkich solówek była cudowna, z łatwymi, szybującymi skokami i długimi, królewskimi wersami. Ponadto skomplikowane kostiumy Duane'a Schulera, a także dekadencki zestaw, były również pyszną ucztą dla oczu.
Cory Stearns w American Ballet Theatre jako Prince Siegfried w „Swan Lake” Kevina McKenziego. Zdjęcie: Gene Schiavone.
Mike Tomlin wiki
Utrzymując akcję w ruchu, zaciągnięto aksamitną zasłonę przywodzącą na myśl las, aby zasłonić zwykłą zmianę planu z aktu I na akt II, więc książę Zygfryd i jego przyjaciel mogli odegrać pantomimę polowania na łabędzie, podczas gdy niewidzialna armia biegała za nim. im. Pierwsze wejście stada łabędzi jest zawsze magiczne, ale przeniesienie się do tej zamglonej sceny nad jeziorem bez wcześniejszej przerwy sprawiło, że było to jeszcze bardziej niesamowite. Choreografia w tej sekcji była solidnie klasyczna, a większość sekcji wydawała się identyczna lub niezwykle podobna do wersji Maryiinsky'ego, którą zapamiętałem jako młody student baletu. Trzeba przyznać, że kobiety ABT były tak czyste i precyzyjne w wykonywaniu wszystkich tych mnóstwa przesunięć ciężaru, zmian linii i ikonicznych stylizowanych póz, że dawały wrażenie łabędzi poruszających się jako jedno, jakby naprawdę jeden organizm.
W pewnym momencie wszystkie 26 łabędzi ustawione jest w zwartej formie, idealnie nieruchome i pozornie bez tchu, w oczekiwaniu na zbliżające się wejście Odety. Tuż przed wejściem księżniczki Książę lekko dotyka jednego łabędzia, a cała trzoda wzdryga się ze strachu, w jednej chwili przybierając jakby skuloną pozę. Ta chwila była tak potężna, że wywołała u publiczności zarówno westchnienia, jak i chichoty. Przypuszczalnie inne łabędzie, podobnie jak Odette, to kobiety, które zostały uprowadzone, uwięzione i zniewolone przez von Rothbarta do jego własnych celów. Podobnie jak współczesne ofiary handlu ludźmi, są zmuszeni chronić swojego oprawcę, aby przeżyć, czego dowodem są ich wysiłki mające na celu ochronę von Rothbarta przed łukiem księcia.
balet dziadek do orzechów san francisco 2016
Szczerze mówiąc, to był pierwszy raz, kiedy oglądałem Akt II jezioro łabędzie i naprawdę doceniał głęboką tragedię w sercu tego znajomego, nawiedzającego obrazu tak wielu bezimiennych, pierzastych kobiet, które przytulały się do siebie. Później, kiedy Odette po raz pierwszy zaczęła tańczyć z księciem, Seo była tak niesamowicie bezbronna, zarówno fizyczna, jak i emocjonalna, że wywołała we mnie ból znęcanej kobiety, która znów próbowała zaufać. Myśląc o tym, jak szybko zostanie zdradzona, poczułem się bardziej ponury niż zwykle, gdy Stearns i Seo odgrywali wszystkie zwykłe momenty tego słynnego pas de deux aktu II.
Łabędzie z jeziora łabędzi ABT. Zdjęcie: Gene Schiavone.
Po przerwie zostaliśmy przetransportowani do okazałej Wielkiej Sali Zamku Księcia na akt III, który nie zawiódł. Zwykle pas de deux dla Odile i księcia jest punktem kulminacyjnym aktu III, ale muszę powiedzieć, że Forster jako alter ego von Rothbarta ukradł serial. Wślizguje się z Odile na ramieniu i szybko odsyła ją, by odwróciła uwagę księcia, podczas gdy on uwodzi wszystkie księżniczki, a także samą królową. Cudownie było zobaczyć, jak w jednej chwili zabiegał o księżniczki, a potem wskoczył na tron księcia, by flirtować z królową. Taniec Forstera był równie gładki i maślany jak jego postać playboya, a publiczność uwielbiała każdą minutę, kiedy był na scenie.
Wszystkie cztery księżniczki również wykonały świetną robotę, wykonując skomplikowaną choreografię, jednocześnie przewracając się, aby zbliżyć się do Forstera jak grupa nieudolnych, rozgwieżdżonych nastolatków. Kiedy Seo i Stearns wrócili na scenę na swoje pas de deux, dobrze razem tańczyli, ale widziałem trochę rozczarowania, że chwila Forstera dobiegła końca.
jezioro łabędzie zwykle kończy się pozornym samobójstwem zarówno Odety, jak i księcia, więc byłem zaskoczony, kiedy rzeczywiście sapnąłem, gdy Stearns skoczył z rozbiegu i pogrążył się w ciemności za księżniczką. Wersja ABT zapewnia trochę szczęśliwego zakończenia, dając ostateczny obraz kochanków zjednoczonych w śmierci w sylwetce w kształcie księżyca. Chociaż tak naprawdę nie obchodził mnie ten gest, rozumiem skłonność do wysyłania publiczności w bardziej beznadziejny ton, ale to nie zadziałało w moim przypadku. Gdy jechałem do domu tej nocy, wciąż widziałem obraz von Rothbarta z tym diabelskim uśmiechem na twarzy, głaszczącego tego uwięzionego ptaka, i to mnie upokorzyło. Nie zawsze doceniam, jak niesamowitym prezentem jest budzenie się każdego dnia i życie według własnego wyboru.
Angella Foster z Taniec informuje.
