Leigh Schanfein.
Pewnego lata, kiedy pracowałem w dużej szkole tańca, zauważyłem, że studentka Summer Intensive nigdy nie przychodziła na sobotnie zajęcia. Pomyślałem, że to dziwne, i zastanawiałem się, dlaczego mógł przegapić, a może chciał przegapić oferty weekendowe. Dowiedziałem się, że student nie przyszedł na sobotnie zajęcia i nie weźmie udziału w kulminacyjnym przedstawieniu Summer Intensive, ponieważ przestrzegał szabatu.
Sabat to dzień odpoczynku lub kultu powszechnie praktykowany w judaizmie i chrześcijaństwie, a także w innych religiach i strukturach wierzeń. W praktyce świeckiej przeszedł on od dnia odpoczynku do tradycyjnego weekendu, który praktykujemy poza zwyczajami i prawem. W judaizmie szabat (szabat) trwa od zachodu słońca w piątek wieczorem do zachodu słońca w sobotę wieczorem i ma być okresem wytchnienia od codziennych czynności (niedozwolone jest nawet naciśnięcie włącznika światła) i czasem na duchową refleksję. Każdy wykonawca wie, jak krytyczne są piątkowe i sobotnie wieczory - to są nasze noce w świetle! Znowu więc zastanawiałem się, jak pogodzić życie tancerza z zachowaniem szabatu?
Anna już. Dzięki uprzejmości Anny Schon.
Anna Schon to niezwykle utalentowana tancerka mieszkająca w Nowym Jorku. Występowała z niezależnymi choreografami, małymi zespołami i ogromnymi organizacjami, od Billa T. Jonesa / Arnie Zane Dance Company po Metropolitan Opera w Lincoln Center. Wyróżnia ją nie tylko talent, poświęcenie i pasja do tańca, ale także oddanie wierze. Anna jest ortodoksyjną Żydówką i przez całe życie dorastała w wierzeniach i praktykach, do których mocno się przywiązuje. Jednak nie jest dla niej zaskoczeniem, że jej życie jest intrygujące. W rzeczywistości została opisana w artykule z lutego 2011 roku dla Magazyn Dance w którym opowiada, jak splata się taniec i jej wiara.
Są pewne rzeczy, które są integralną częścią życia Anny jako spostrzegawczej ortodoksyjnej Żydówki, z którymi bardziej świeckim tancerzom trudno byłoby sobie poradzić. Na przykład przestrzegając szabatu, istnieją zasady, których należy przestrzegać. To, czego nie wolno robić, obejmuje: używanie prądu, gotowanie, noszenie przedmiotów, prowadzenie samochodu lub roweru, pisanie, tworzenie czegoś trwałego, prysznic, wykręcanie włosów, pisanie, używanie pieniędzy, handel wymienny. Co należy robić to: modlić się w synagodze wieczorem, rano i po południu, zjeść uroczysty posiłek wieczorem, rano i po południu, śpiewać, dobrze się bawić, uczyć się Tory z rodziną i przyjaciółmi. Tak się składa, że taniec jest dozwolony i jeśli przyczynia się do wzmocnienia czyjejś wiary, to jest zachęcany.
Anna Schon w Central Parku. Zdjęcie: Dina Horowitz.
Lista nakazów i zakazów brzmi zniechęcająco dla każdego, nie mówiąc już o tancerzu. Nie możesz użyć pojazdu? Nie możesz wziąć prysznica ?! Ale ci, którzy obserwują, mają pasję, zaufanie i wiarę, aby sprawić, że będzie działać w nowoczesnym społeczeństwie i jego kakofonii wymagań. Wymaga również dużo planowania. „W szabat, kiedy mam przedstawienie, zazwyczaj w czwartek zostawiam wszystko, czego potrzebuję, do teatru, więc nie muszę nosić tam niczego w piątek wieczorem lub w sobotę” - mówi Anna. Organizuje również nocowanie z kimś w pobliżu teatru, aby mogła chodzić, czy to w domu, czy w trasie, a przy makijażu i przygotowaniach często pomagają jej tancerze. „Jeśli spędzę cały dzień w teatrze, przyniosę siddur (modlitewnik) i wszystkie przedmioty rytualne, których potrzebuję (chałka, wino, jedzenie), abym mógł wypełnić przykazania dotyczące szabatu”.
Chociaż możliwe jest połączenie stylów życia, nie jest to łatwe. Czasami to nie rytuały szabatu dla jednostki sprawiają, że jest to wyzwanie, ale to, czy firma może pomieścić spostrzegawczego tancerza. Anna odrzuciła pracę, ponieważ wymagania firmy nie były zgodne z jej wymaganiami. Na przykład nie przyjęłaby pracy, która wymagałaby od niej tańca topless. Czasami mniejsze firmy są znacznie bardziej wyrozumiałe i doceniają zaangażowanie, jakie podjęła na rzecz swojej religii. Od innych po prostu nie można oczekiwać, że się zaakceptują: „Z nimi jestem tylko trybikiem w gigantycznej maszynie”, ale nie miała jeszcze żadnych problemów nawet z największymi firmami. Ostatecznie wszystko sprowadza się do jej oczekiwań wobec siebie i jej sztuki: „… Ostatecznie jestem zadowolona ze swojej decyzji” - wyjaśnia. „Ważne jest, aby pozostać wiernym swoim przekonaniom, ponieważ są one częścią mnie i dlatego mają wpływ na moją sztukę”.
Życie tancerza już wymaga poświęcenia, podobnie jak życie kogoś, kto przestrzega ścisłej religii. Czy można je pogodzić i przynieść owoce? Kiedy zapytałam Annę, czy uważnych tancerzy nie powinno się zniechęcać do kariery zawodowej, odpowiedziała: „Jeśli naprawdę chcesz występować i tak właśnie się wyrażasz, powinieneś podążać za swoim marzeniem. Jeśli tego nie zrobisz, skończysz z urazą do swojej religii za odebranie czegoś, co jest dla ciebie tak ważne… jest to bardzo trudny styl życia do utrzymania, a nie dla kogoś, kto nie jest zbytnio pasjonatem swojej formy sztuki ”. Co i tak brzmi właściwie dla pasji potrzebnej do tańca. Jeśli tego chcesz, musisz to zrobić.
Zdjęcie (u góry): Anna Schon w Central Parku. Zdjęcie (c) Dina Horowitz.
