Lauren Anderson. Zdjęcie dzięki uprzejmości Theresy Ruth Howard. W 2015 roku pisarka, pedagog i była tancerka Teatru Tańca Harlemu Theresa Ruth Howard opublikowała post na blogu, zatytułowany odważnie „Misty-rious Case of the Vanishing Ballerinas of Colour: Where Have All The Other Gone?” Omówiła w nim „mitologizowanie” Misty Copeland, dyrektorki American Ballet Theatre jako pierwsza w swojej dziedzinie, podczas gdy w rzeczywistości wielu czarnych tancerzy baletowych utorowało drogę do jej sukcesu. Artykuł wywołał szeroką dyskusję na temat wymazania czarnych baletnic z historycznego rekordu i był centralnym punktem panelu dyskusyjnego Race and Dance na konferencji Dance / USA w Miami w 2015 roku.
Theresa Ruth Howard.
Alain Hauberk
Ale Howard tego tam nie zostawił. Poprosiła o „apel” obecnych i byłych czarnych tancerzy baletowych, aby „pokazać to, co niewidzialne”. Sekcja komentarzy została zalana nazwiskami. Wylanie sprawiło, że Howard zdał sobie sprawę, że te nazwiska muszą znajdować się gdzieś, gdzie opinia publiczna mogłaby uzyskać do nich dostęp i dodać do nich. Zaledwie kilka miesięcy później wystartowała MoBBallet.org , strona internetowa pełniąca funkcję „cyfrowego muzeum” materiałów archiwalnych, zdjęć, wspomnień, opowiadań i minidokumentów. Witryna zawiera również historyczną oś czasu, która dokumentuje występy z udziałem czarnych tancerzy baletowych oraz szkół i firm należących do czarnych z 1846 roku.
Ponieważ słowo „muzeum” jest regulowane w Nowym Jorku, Howard nie mógł używać go wyraźnie na swojej stronie internetowej. Ale jej pierwotny zamiar dotyczący MoBBallet, nazwy, która nawiązuje zarówno do Muzeum Murzynów w Balecie, jak i fali działań jednej grupy, utknął w martwym punkcie. Kiedy zaczęła tworzyć MoBBallet, Howard zdawał sobie sprawę z jej ograniczonej wiedzy na temat historii czarnego baletu i starał się wypełnić luki poprzez pozyskiwanie tłumu. „Jesteśmy tak silni, jak nasze historie” - głosi slogan na stronie internetowej.
MoBBallet jest naturalnym przedłużeniem twórczości Howarda, który jest liderem w dziedzinie różnorodności i integracji w sztuce, zwłaszcza balecie. Jej doświadczenie jako studentka, która została zawodową tancerką i nauczycielką, rzuciła światło na wiele przeszkód na drodze do równości rasowej, jakie widzi w dzisiejszym świecie baletu. „Organizacje baletowe mogą chcieć zróżnicować wszystko, czego chcą. Jeśli nie mamy dzieci, które mogłyby je urozmaicić, to się nie wydarzy ”- mówi. „Aby rozwiązać problem, musisz pracować ze wszystkich stron”.
Aby rozwiązać ten problem, Howard rozszerzył zasięg MoBBallet poza świat cyfrowy, ogłaszając pierwszą coroczną organizację Sympozjum Edukacji Tańca , które odbędzie się w Filadelfii w dniach 11-13 października 2019 r. Organizowane przez Pennsylvania Ballet trzydniowe wydarzenie zatytułowane „Inspiration, Education, Perspiration” (Inspiracja, edukacja, potliwość) koncentruje się na przygotowaniu do profesjonalnych zespołów baletowych dla czarnych tancerzy. Zbyt często firmy polegają na niefortunnej, ale często słusznej wymówce, że nie zatrudniają kolorowych tancerzy, ponieważ ci tancerze nie pojawiają się na przesłuchaniach. Howard przekształca tę wymówkę jako okazję do nauki. Ona pyta dlaczego : „Czy nie czują się gotowi, czy nie czują się komfortowo, czy nie czują się potrzebni?”
Wiedząc, że odpowiedź na wszystkie te pytania często jest twierdząca, Howard podzielił Sympozjum na dwie ścieżki: jedną dla nauczycieli, drugą dla studentów.
Właściciele studiów i nauczyciele będą mieli okazję podzielić się pomysłami pedagogicznymi, metodologiami i programami nauczania. Podczas warsztatów i sesji burzy mózgów nauczą się budować sprawiedliwe partnerstwa z programami przedprofesjonalnymi i głównymi zespołami baletowymi. Jeśli małe studia są w dobrej kondycji finansowej i dobrze sobie radzą, „może to tylko pomóc w realizacji projektów” - mówi Howard.
Dla studentów Sympozjum oferuje zajęcia prowadzone przez elitarną grupę pedagogów tańca, w tym Lauren Anderson, pierwszą afrykańsko-amerykańską tancerkę w Houston Ballet (1990-2007) i Debrę Austin, która dołączyła do New York City Ballet w 1971 roku i została pierwsza afroamerykańska tancerka dużej amerykańskiej grupy baletowej (Pennsylvania Ballet) w 1982 roku.
Kiyon Gaines Ross. Zdjęcie dzięki uprzejmości Theresy Ruth Howard.
W aplikacji uczniowie wymieniają swoje mocne i słabe strony, a także swoje cele, a także otrzymują osobistą informację zwrotną dotyczącą tych celów. Gdy uczniowie biorą udział w zajęciach, doświadczony mentor lub nauczyciel będzie ich obserwował i oferował realistyczne i przydatne informacje zwrotne. „Jeśli powiedziałeś, że Twoim celem jest dostanie się do Houston Ballet, porozmawiajmy o tym, co musisz zrobić, aby się tam dostać” - mówi Howard. Mentor może też przekierować ucznia do innej firmy, która według niego jest bardziej odpowiednia.
pocztówki taneczne
„Chciałem dać czarnoskórym tancerzom baletowym szansę poczucia się w 100 procentach widzianych” - mówi Howard, przyznając, że czarni uczniowie są często albo bardzo widoczni, albo niewidoczni na zajęciach, na których bardzo niewielu innych uczniów wygląda jak oni. Howard ma nadzieję, że dzięki sympozjum uda się stworzyć środowisko, w którym czarnoskórzy uczniowie będą mogli otrzymać uczciwą informację zwrotną od czarnych nauczycieli i mentorów, którzy byli na ich miejscu, kogoś, kto wie, że „trzeba być dwa razy lepiej, aby dostać połowę mniej”.
W ramach Sympozjum odbędą się również spotkania w ratuszu, które koncentrują się na sprawach pozytywnych. Mówi, że zbyt często koncentruje się na zmaganiach, a nie na artyzmie baletu. „Chcę wiedzieć, jak to było, gdy Lauren [Anderson] i Debra [Austin] tworzyły określone role” - mówi Howard. „Chcę porozmawiać o tym, co kochamy”.
Więcej informacji na temat MoBBallet i zbliżającego się Sympozjum w dniach 11-13 października można znaleźć na stronie mobballet.org .
Autor: Kathleen Wessel z Taniec informuje.
polecany dla Ciebie
